güzel memleketim alanya'nın 30-40 km doğusunda bulunan yeşilöz kasabasındaki domalan'da bir adayın sloganıdır.
işin ilginci, ben taaa küçükken orada otururduk, okula gazipaşa'da oturan ve alanya ayşe melahat erkin anadolu lisesi'nde okuyan öğrencilerin servisiyle giderdim. yaklaşık 7-8 yaşlarındaydım. ulan hep dalga geçerlerdi, sizin buraya neden domalan derlerdi diye, ben de bilmezdim ki a.q. yanaklarımı falan sıkardı kızlar, dalga geçerlerdi. "işte hakiki domalanlı çocuk" vay a.q. babama da soramazdım, utanırdım. anlardım ayıp bir şey olduğunu. ulan psikolojimin göçtüğü yıllar o yıllar oldu. serviste küçüğüm diye voleybol oynarlardı benimle kucaktan kucağa. düşünsenize ya: "hop domalanlı bende, hop sende. attım şimdi sende, gelişine iyi vurur."
a.q insanda psikoloji mi kalır be kardeşim. oral dönemini yeni tamamlamış 8 yaşıdanki bir çocuk fırlatılırken, çaresiz ve masumca düşünüyor "neden?" diye. rencide olurdum, ama hoşuma da giderdi. neticede çocuksun, saçlarım atmanın etkisiyle rüzgara kapıldıkça, şampuan reklamında oynayan ibrahim kutluay gibi hissederdim kendimi... bi eda abla vardı, o başkaydı hep severdi beni, "yapmayın" derdi... çok severdi beni, şimdi nerde bilmem. ama beni okuyorsan, seni hiç unutmadım abla.
yıllar geçti üniversiteye geldim, bir gün ziraat kafe'de oturuyoruz. kızın biri geldi... kızıl saçlı, mor pantolonlu, saçları pisti, ama rakçıydı kimse kınamıyordu. yırtık konversli, deri kolyesi, nike çantası, burnunda hızması vardı ve o acımasız lafı etti: "sen domalansın büyük düşün, zuhahaha duydunuz mu ya süper bir şey, telefonumda resmi var dur göstereyim posteri." hay a.q dedim ya. ta anasının a.q. devam etti kız: "abi burda yaşayan insanlar var ya, oha ya zuhahaha." tam burada kesinlikle bakınız:
ulan dedim, ilkokul ve lise hayatımı aldın, üniversitede de karşımdasın. ne sikko bi yersin domalan... tam o an bir sigara yaktım ve kıza, "allah yolunu düşürmesin" dedim. neden dedim hâla bilmiyorum, aslında güzel yerdir, deniz kenarı falan. kız da bana "domalmaya meraklı değilim zaten" dedi, ben de "koşarak gelip sevinçle anlatmaya başlayınca, 'hadi millet domalmaya gidelim' gibi bir şey diyceksin sandım." dedim... uzadı gitti..
kız yazar olmuş uludağ'da, nikini söyledi bana, arasıra eksiliyorum kendisini... diyeceğim o ki, benim çocukluğum yandı gitti, domalan yaktı. başkasını yakmasın... doğuda isim değiştirmek için uğraşacağınıza bunun gibi yerleri değiştirin önce... hemen birkaç örnek vereyim sadece alanya'dan:
çıplaklı belediyesi
cikcilli belediyesi
fakırcalı köyü
gece gece gözümden yaş gelene kadar gülmeme neden olan seçim sloganı. domalan'lı arkadaşlar varsa kusura bakmasınlar dalga geçme amacında değilim ama böyle bir özlü söz niteliğinde, içinde ince mesaj içeren akp sloganı olamazdı. artık dışarı vuruyorlar seçmenleri hakkında düşüncelerini. bir de afişlerde en yukarda herşey domalan için yazıyor artık güler misin ağlar mısın?*
