ama'nın akabinde gelen her şeyin asıl söylenmesi gerekenler olduğunu anlamayan insanların inanabileceği yalanların en güzel başlangıcıdır... agıza bir parmak bal çalınır ve kişi o balın tadıyla tatmin olurken acı tüm vucuduna sinsice yüklenir...
bir de bu iyilik neye göre belirleniyor ki?
yani kime göre iyiyiz?
ya da iyilik nedir?
eğer ben iyi bir insansam sen kötü birisi mi oluyorsun?
yoksa, yoksa sen de mi bana layık değilsin?
iyilik görecelidir ve kişiye göre değişir... iyi olmak kaybetmenin birinci kuralıdır... kazanmak için iyi görünmek ama kötü olmak gerekir...
kötü insanların iyi insanları bırakmadan önce bahane uydurması için kullandıkları kalıp.
g*tleri yemediğinden kullanırlar bu kalıbı, kendilerinden korkarlar belki de...
"...ama daha fazlasını isteme benden, yalvarırım" diye devam ettirilesi cümledir belki. sezen buna benzer bir cümleyi böyle devam ettirmiştir en azından.
* neden cem? neden birlikte olamayiz, benim neyim eksik?
^ bak hilal, sen cok iyi bir insansin ama..
* ama ne? ne ha ne!
^ bi sus be kadin! bik bik bik! bu yuzden cikmiyorum iste senle
* ama?
^ cik git lan.
her duyulduğunda insanlara karşı aslında kötü olunması gerektiğinin anlaşılmasını sağlayan söz öbekçiği. duyulduğu oran kadar çok iyi* bir insansınızdır aslında.***
bırakılacak olan kişiye bir nevi moral vermek için kullanılan tümce. ama burda asıl önemli kısım bu lafı edenin kendi vicdanını düşünmesidir. zira karşısındakinin ne hissettiği anlamsızdır ona göre, vicdanını rahatlatmak "bak işte efendi gibi ayrıldık, onu kullanmadım" demek içindir her şey.
..ben sana layık olamam.
..ben heterosksüel değilim.
..beni tatmin edemiyorsun.
..ben seni arkadaş olarak görüyorum.
..ben başkasını seviyorum.
..bu devirde iyilik para etmiyo.
gibi milyonlarca cümleyle devamı getirile bilecek bir bahane başlangıcı
