Benden ayrıldığında
istanbul ağlar.
Önce bağcıları
Sonra
Her yeri sel basar.
Rabbimin izniyle
Bir defalığına
Süleymaniyede sela verilir
Martılar yas tutar.
Bana dokunduğunda
Alt ve üst dudak gibi
iki yakası birleşir.
Boğaz ısınır.
Benden uzaklaştığında
Haydarpaşa ağlar
istasyonlar ayrılık kokar
Belki de yanar.
Sen beni öptüğünde
Marmaranın yanakları kızarır
Yalnızlığınla gururlanan kız kulesi
Yalnızlığından utanır.
Bir kızımız olduğunda
Gülhane parkında ferman verilir
Resmi tatil ilan edilir.
ve
Sen bana direndiğinde
Surlar yeniden canlanır
istanbul kan ağlar.
Belki de en iyisi
istanbulu sen anlatmalısın bana
istanbul olan sensin
Bende Yahya Kemal değilim
O kadar güzel anlatamam seni.
