ikimizde aynı yerde yaşıyorduk. aynı havayı soluyup belki de aynı tabaktan yiyorduk. görenler birbirine ne kadar yakınlar desede, biz biliyorduk ki en uzak mesafe iki kafa arasındaki mesafedir, birbirini anlamayan. biz birbirimizi anlamak yerine zamana erteliyorduk yaşanmışlıkları.nerde yaşadığımız, ne konuştuğumuz hiç önemli değildi de, başkaları öyle demesin ,böyle düşünmesin diye, akıtıyorduk damlaları gözlerimizden yüreğimize. işte bu yüzden; sen ben değil, biz olamayı başaramadık..bir aşkta iki kişiye yer yoktur aslında.tek bir beden ,tek bir can, tek bir hayat olmak gerekir.yani anlıyacağın sevgilim sorun sen ya da ben olmak değil, biz olmak.
