türkiye sinema tarihinde romantizmden realizime geçişin net örneği.
aşıklar hep kavuşur, esas kadın, esas adamın olur.
her şey, herkes unutulur ve yine yeniden aşk kazanır. bencil, yakışıklı jön kadir inanırlar değil de; emek veren, koşulsuz seven ahmet mekinler kazandı. belki de bizi bu kadar etkilemesinin sebebi bu idi. bir biçimde içimizdeki ahmet mekinlere dokunuyordu.. doğum lekemizi okşuyordu. nihayetinde sadece sevgi değil, hayatın kendisi emekti. atıf yılmaz'a bin teşekkür.
geçen gün can sıkıntısından evde oturup webcam ve dandik bilgisayar mikrofonu ile üstü üste kayıt tekniği kullaranak çalmaya çalıştığım cahit berkay'a ait müzik, ve bu müziğe isim veren atıf yılmaz filmi.
asya gibi kadınların nesli tükendi.
ne sevgiyi ne aşkı bıraktılar, hepsini öldürdüler. artık ne sevgi ne aşk sorgulanıyor. yapılan orospuluklar artık nikahım senin bacaklarım başkalarının omuzunda "seni seviyorum, önüme gelene veriyorum" anlayışını aşk diye yasak ilişki diye savunuluyor.
