muharebe bölüğü kantininde, 309. dönem kısa dönem arkadaşlarla, ellerimizde 100 bin liraya satılan ama o an itibariyle altından bile değerli olan bulaşık suyu çaylarımız, askerliğin dayanılmaz !!güzellikleriyle!! alakalı her zamanki uflanıp puflanmalarımızı yaparken, mekana gelen bir kaç uzun dönem askerin aralarındaki konuşmalarına kulak misafiri olmak zorunda kalmıştık.
allahın gücüne gitmesin; tiplere baksan acıyıp su vermezsin.*
ağzından tükürükler fışkırtarak konuşan, yerden bitme, şişko, sivilceli, tekkaş tip olanı:
- o da bişey mi lan! bi ruslar var ağzın açık kalır la. diskodan her gün bitanesini aldım. bi birine çaktım bir diğerine, bi birine kodum bi diğerine. anlıycağın oğlum, hergün vurdum mala! vurdum mala!
anlattıklarıyla-tipi başlı başına bi ironi olan bu salağa, hem götümüzle gülüyo, hem de güldüğümüzü belli etmemeye çalışıyoduk.* takribi on dakika dayanabildikten sonra yanımdaki zaferin tarihi lafı geldi.
- arkadaşım, sen sivilde ne iş yapıyosun? sürekli mala vurduğuna göre, sıvacı mısın?
daha bi muavinle-host da diyollaaa- karşılaşmadım ki "ya o değil de hoca geçen antalya'ya öğrencileri götürdük. bi hatun düşürdüm otobüste çatır çatır yedim" demesin.
buarada anket doldurum haa! ulan allahsızlar, adamı zorla yoldan çıkarıyosunuz mına koyim.
