düpedüz gelenek ve adetlere ihanet etmektir efenim. o çocuk bayram heyecanıyla kapıları dolaşır, bayram sevinciyle herkesten samimi birer hareket bekler. normalde de kötü bir niyeti yoktur kimsenin, çocuktaki bedavacılık haricinde. şeker/çikolata vermek istemeyen kişioğlu kapıyı açmaz, ya da en fazla kapıyı açıp çocuklara bağırıp çağırır, geleneklere söver. başlıktaki önermenin kobayı olan ilk çocuk ise içicilik durumuna gayri-ihtiyari vaziyette başlamıştır. olay ileri gider, çocuk evdekinin art niyet derecesi oranında kötü yola düşer, gözlerinin altı morarır falan. e tabi uyuşturucu ölüme götürür. kobayımız gazetelerin 3. sayfalarında haber olur, ibret alınası olayı duyulur. kimse çocuğunu şeker toplamaya gönderemez olur. bu durum ileri gider, paranoya katsayısı arttıkça insanlar birbirlerinin evinde de şeker/çikolata yiyemez olurlar. nerde kaldı şeker bayramı? tabi şeker olayını yok ettikten sonra bayrama ramazan bayramı demek istiyorsak o başka.*
çocuğa hayallerini vermektir.
her çocuğun hayalidir spaydırman olabilmek. ex sayesinde düz duvarda rahatlıkla yürüyebilmesi sağlanarak ağ atabilmek dışında spaydırman ile aynı tüm özelliklere sahip olması sağlanabilir.
yerinde bir harakettir.
edit; ben kendimi bildim bileli ramazan bayramının diğer bir adı şeker bayramıdır. bende çocuğumda onun çoğuda bu topraklarda özgürce ve yıllarca şeker bayramını kutlayacaklardır.
