şehrin ruhudur bir bakıma. en olasılık dışı tavırları sergileyen, kafası karışık bünyelerin kendine gelmesine ön ayak olan, bir açıdan düşünce trafiği ve kirliliğinin barınmadığı, sessiz sedasız kendi halinde bir ütopyadır. düşünmek bile güzel gelebiliyor kimi zaman bu şehirde, delirmeye an kala.
şehirdeki en alacalı kelimelere bürünmüş kişidir. herkesin gittiği yolun tersine, bir aykırılık savaşıdır onunkisi. şehirle en çok konuşmuş, kaldırımları, bulutları ve sonbaharları ile en çok sevişmiş kişidir. hiç kimselere borcu yoktur, aksine herkesten alacağı vardır.
gözü duvarlar üzerine dalar, farklı ve anlaşılması güç hikayelerden bahseder, aşırılıklara ve günaha ya da kötülüklere en düşkün de o dur. bu yüzden deli denip geçiştirilir, insanlar o daracakık beyinleri ile, sınırsızlığın sınırına dayanmış olan o kişiyi anlayamaz.
ve şehrin delisi bütün yıkımları, ayrılıkları, ihanetleri ve yalnızlıkları tatmış olmasına karşın şehri asla terk edemez..
çünkü bütün bir anıların huzurunda evlenmiştir şehir ile.
