şehir uyur mu ki? sorusunu hatırlatan söylem. şehrin her zaman bir yanı sızım sızım sızlar, gıcırdar, esner, havlar, büyür, çığlık atar, güler ve kemirir. şehir uyumaz, sadece kendine çekilir ve gözlerini kaldırımlardan geçenlere diker.
yapabiliyorsanız şehri uyutun, korkunç masallar anlatarak ona huzur vererek sakin bir rüyaya daldırın, fakat bu kez de bambaşka bir şeyi uyandıracaksınızdır.
binbir türlü nedenle gecenin koynunda uyanık yaşayan, günün ilk ışıklarıyla beraber uykuya teslim olan patolojik insan modelinin ertesi gün üzerine gelen insanlara söylediği lirik bahanedir.
