insanınız olmayan bir şehirde yaşamak bir otel odasında konaklamaya benzer. aidiyet duygusu yoktur, geçici gibi yaşarsınız günleri.. tamamlanması gereken bir süreç gibi..
o oten odasını veya adı her ne ise geçici yaşadığınız mekanı benimsemek için sağa sola özel eşyalarınızı yerleştirmeniz gerekir. birkaç resim , bir çicek. sevdiğiniz bir koltuk, kitaplar vs vs..
işte şehri sevmek içinde sağda solda bir kaç arkadaşın bulunması yetmez. dostum diyeceğiniz en azından bir kişinin olması gerekir. dost otel odasını sahiplenmek için konulan çiçek gibi, kitap gibi şehri benimsemenizi orada yaşadığınızı hissetmenizi sağlayacak şeydir.
ancak o zaman bir tatilden evinize dönerken, eve dönüyorum duygusunu hissedebilirsiniz.
yoksa eviniz orada olsa bile eviniz gibi olmaz..
şehir anlamında çok çirkin ve pek özelliği olmayan yerler bile çok sevilebilir bu şekilde..
