otobüs yolculuklarında hiç uyunmaz ki.. kesin sağda solda köşede cins hareketler yapanlar vardır, uyutmazlar bunlar insanı..
normal insan arkasına yaslanıp uyur değil mi? yok, öndekinin koltuğunu kucaklayıp uyuyan insanlar peyda olmuş son olarak.. bunlar 9 saatlik yolculukta bir an bile dalmanıza izin vermeyip arkadan koltuğunuzu titretip dururlar.. bunlara dönüp 'ya koltuğumu rahat bırakırsanız uyuyacağım' demenizde, yanda oturan insanları kahkahalarla güldürmenizde de hiçbir sakınca yoktur aynı zamanda.. :)
baş ağrılarına tutulmak demektir. koltuğa yaslarsınız başınızı, serttir, rahat edemezsiniz. başı cama yaslamayı denersiniz; daha rahatsız edicidir. titrer de titrer cam. uyuyan insanlara bakarsınız imrenerek...gözlerinizden uyku akmaktadır. yanınızda oturan şahsa bir bakış fırlatırsınız " başımı omzuna dayasam nasıl olurdu" dersiniz içinizden. farkında olmaksızın kafa omza doğru gitmektedir içgüdüsel olarak. çevik bir hamleyle hareketin önüne geçersiniz. bir anneye, sevgiliye, babaya, arkadaşa duyulan ihtiyacın tavan yaptığı durumlardır böyle zamanlar. sonuca gelince; altları morarmış, uykusuzluktan açılamayan gözler...
Miting yada yürüyüş için ankara'ya gitmek gitmişken de sevgiliyi göreyim bari diyerekten kafile ile dönmeyip yar ile karış karış Ankara da dolaşmak ve gece 12 veya 1 de ki sevgiliyi yurduna bıraktıktan sonra bursa otobüsüne binip de otobüs hareket etmeden daha horlamaya başlama eylemidir. Ah ah anılarım da depreşti şimdi.
şu tenha yaz okulu günlerinde o 6 buçuk saatlik yol nasıl geçer diye düşünürken; uğranılan ilk şehire kadar yandaki koltuğun boş kalması, ierleyen duraklarda da şansın devam etmesi bu sırada hobbit ve pigme karışımı olan kişinin iki koltuğa büzüşerek uyumasıdır. çok huzurludur ve son durağa kadar iananılmaz şekilde böyle devam eder. ancak bi yandan da can sıkan bir durum vardır. koccaman otobüste yanı boş olan tek kişi odur. vebalımıyım niye kimse yanıma oturmuyor diye düşünmeye başlar,üzülür ama mutludur da bir yandan. ne hissedeceğine karar veremez bir türlü, maldır çünkü...
bu durum gerçekleşirse, uyandığında garip bir sevinme hali ortaya çıkar ki çok hoş birşeydir.ankarada yumuyorsun gözünü geceleyin bir açıyorsunki gözünü denizi görüyorsun izmirde. harika...
asla yapamadığım eylemdir.hadi otobüs manyağı bir insan olduğum için (daha önce aynı modele defalarca binmiş olsam da) uzun uzun otobüsü inceleyip,şoförün sürüşünü izleyip vakit geçirmenin de ötesinde arta kalan zamanda da bilmediğim bir nedenden ötürü uyuyamam.ancak birkaç kez(çok yorgunken yaptığım yolculuklarda) az da olsa uyumuşumdur çok hoş birşeydir.hep özendiğim insanlarsa otobüse bindiği andan indiği ana kadar uyuyabilme potansiyeline sahip kişlerdir.ancak yanınızdaki koltukta iseler ve biraz rahat bir yatma stilleri varsa kolunu hatta başını sizin üstünüze atar, yol boyunca ona yastıklık yaparsınız, gelip geçen muavine de madara olursunuz.**
ankara-çandarlı arasında ise cam kenarındaysanız camın takırdama sesiyle uyanmaya kodidor tarafında iseniz yastığınızın düşmesi ya da yanınızdan muavin geçmesi ile sürekli uyanıp tekrar tekrar ve tekrar uyumaya çalşırsınız.uzun yolculuklarda zor iş uyumak.
eger gercekten uyunulabiliyorsa güzel bir durumdur. aksi halde yolculuk cekilmez boyutuna kavusmaktadır. özellikle 20 saat yol gidenler için söz konusu bir durum olmakla beraber eve geldikten sonra kafa yastıga kondugunda hala sallanma durumu oluşmaktadır.
