varan, ulusoy gibi firmalarda çalışıp, havalı koltukta oturup, en iyi tesislerde en iyi yemekleri yiyip, şehir şehir gezerek ekmeğini kazanmanın hayalidir. annen, baban, o, bu ne der korkusuyla maalesef te hayal olarak kalacak istektir.
çocukken otobüs şöförü olmak istemek gayet mantıklıdır.zira çocukken hayal edilen şeyler sadece bencillik olarak görülüyorsa, bu da çok otobüs yolculuğu yapan çocuğun idareyi elinde tutanın şoför olduğunu görmesiyle bir şekilde ilişkilendirilerek izah edilebilinir.
başlık açılma saatine bakılırsa uykusu gelenin ideali meslek. alıştık nasıl olsa otobüs şoförü uyuyakaldı 35 ölü haberlerine. çocukken otobüs şoförü olmak istemekte hiç mantıklı değil ayrıca. çocukken hayal edilen şeyler hep bencilcedir. ferrari sürmek, f-16 uçurmak istersin de, otobüs şoförü olup o kadar insanı sağ salim bir yerden bir yere ulaştıracak sorumluluk bilinci nereden geliyor böyle tek basamaklı yaşlarda onu anlamıyorum, arketip misiniz kardeşim.
otobüsle seyahat etmeyi seven bir insan olarak küçüklükte olmak istediğim ama büyüklerimin büyüyünce ne olcaksın sorusuna bunu cevap vermekten utandığım ve daha o zamanlarda bunun çok çekici bir iş olmadığının bilinç altıma geçtiği,yetişkin bir birey olduğumda artık o kadarda çok istemediğim,göbekli bir vücut yapısını göze alacak ve sosyal hayatın büyük bir kısmından yararlanmamayı göze alabilecek ve kral fm veya diğer damar frekanslardan hoşlananların yapmak isteyecekleri şey.
Bir çok çoçugun hayallerinde olan, ama ailelerinin ideal meslek grubu içerisinde olmadığı için büyüklere söylenemeyen meslek.
ama otobüs şöförü idol olarak benimsenir, saçlar onun gibi taranır, kendi adına dinlenme tesisleri anonsları hayalleri bile kurulur, otobüslerin dış cephe desenleri düşünülür, ha bi de nedense ön kapıdan binilirken otobüsün ağırlık ve motor özelliklerine bakılır(ön kapı girişinde sağ altta metal üzerinde yazar) ama bir türlü otobüs şöförü olunamaz, ukte olarak kalır.
