işte bu kelimeyi duyduğum an tüylerim diken diken oluyor, söyleyenin güzelim türkçemizi katlettiğini düşünerek, bir deli dumrul kalıbıyla;
- bre deli kavat, ona sefgili değil sevgili denir. diyerek üzerine çemkirmekten kendimi zor alıkoyuyorum a dostlar.
duygu namına ne varsa ayaklar altında ezen ve hala bunun farkında olmadan matah bir bok yermiş gibi ağzını yaya yaya konuşan, bir bok olamaz 'sefgilinin sefgisi.' "bindik bi alamete gideyoz kıyamete amaniiiinnnnnn" bir yandan da.
bu çocukların "v" harfini söylerken yaptıkları bir telaffuz hatasıdır. ama ergenliğine girmiş birisi gerçekte svgili kelimesini söyleyebiliyorken bu kelimeyi sıksık kullanıyorsa bu bir psikolojik rahatsızlık belirtisi olabilir..
çocuk taklidi yapıp ilgi çekmek,yersiz şuh kahkahalar,ilgi kişiden dağıldığı anda fenalık geçirmek vs.. gibi belirtilerde bu ilgi eksikliğinden doğan hastalığın diğer belirtileridir.
ya bu kelimeyi kullanan varlığın düzgün bir insan olma olasılığı nedir ki ? düşünün ki daha sevgili gibi basit bir kelimeyi bile doğru düzgün söyleyemiyor. **
