yahudi salomon sedyede yatmaktadır, yakın aile üyeleri de yanıbaşında... herkes öleceğinden emindir ve son bir nasihat edip akıllara kazımasını beklemektedir... salomon titrek sesiyle sorar:
-Mişon, burada mısın?
-buradayım baba.
-Abraham sen burada mısın?
-Buradayım baba.
-Yasef sen burada mısın oğlum?
_Elbette babacım...baba salomonnun sesi birden gürleşir :
-Ulan şerefsizler, dükkanı kime emanet edip de geldiniz!
-
hastane koridorunda aile beklemektedir. uzak planda sedye ve onu iten figüranlar görünür. hasta çok acil olmasına rağmen, hiçbir devlet hastanesinde rastlamadığımız anlayışı gösteren görevliler sedyeyi durdurur ve hasta-aile sohbeti(!) başlar:
hasta: evlatlarım, birbirinizi hiç bırakmayın.
aileden biri: baba siktir et bunları. ölüyosun amına koyim hala nasihat peşindesin. kendini yorma babacığım.
hasta: bu arada yusufun annesi züleyhadır. bu sırla daha fazla yaşayamazdım.
aile şaşırır, adam ölür. sedyeyi iten görevliler sessizce alakasız bi yere bakarlar ve entry biter.
