1937 yılında trabzon'un mimari ve sanat eserlerini incelemesi için görevlendirilmiştir. bu inceleme sonunda "trabzon'un sanat eserleri raporu" başlıklı raporu hazırlamış bir kaç yıl sonra da kültür bakanlığına sunmuştur.
o tarihte trabzon'da bulunan 64 eser yer almaktadır bu raporunda. bu eserleri 4 gruba ayırmış. ve bu gruptan bir tanesi "yıkılmasında bir mahsur olmayan" eserlerin olduğu grup. takıldığım yer de burası.
bir mimar, sanat tarihçisi ve restorasyon ile ilgili yetkin bir kişi bir yapının yıkılması gerektiğini - hem de komik sebeplerden ötürü neden raporunda belirtir. yıkmak yerine restore etmek neden mümkün değildir. ta o zamanlardan belidir onarmak yerine yıkmayı ne çok seven bir milletiz.
bu yapıların kimilerine sebep olarak, örneğin ; "muhakkak derdest edilmesi gerektir...hiçbir kıymeti olmadığı halde hala tapınak olmaya devam ettiği ağaçların ve parmaklıkların üzerilerine asılmış çaputlardan belli olmaktadır...."
muhtemelen bir kiliseden bahsetmektedir burada. ve bunun gibi nice yapılar için bu şekilde görüş bildirmiş, ve görüşlerinin de çoğu maalesef aynı şekilde uygulanmıştır. allah rahmet etsin ama ayıp etmiş abimiz.
