acısını birtürlü dindirememekle devam eder bu eylem çünkü insanın kafasında dönüp duran sorular ve hiçbir sebep görülmediğinden 'yine'ye dair umutlar bitmek bilmez.
kötüdür kesinlikle. ama terk ediliş şekli, sebeplerden daha fazla önem taşır bazen. şerefsizce bir davranışla terk edilip, onursuz insan muamelesi görmek gibi.
sebepsiz diye bir ayrılık şekli yoktur,terkeden;sebepleri zaman içinde belli etmiş ve açıkça dile getirmiş bile olabilir,fakat karşı tarafta algı problemi ya da nasılsa ayrılmaz düşünce denyoluğu varsa,başa gelmesi kaçınılmazdır;aylin aslım ne demiş kimdi giden kimdi kalan,giden değil kalandır terkeden..
herkesin hayatta bir tercihi vardır, sebepsiz yere kimse bir davranışı sergilemez. hayatta şu anda olduğumuz yerde olmammıza geçmişimizdeki ya da şu andaki tercihlerimiz neden olduğuna göre, terk edenin de bizlere söylemediği bir tercihi vardır...
sebebini anlamamış olmanız ve buna sebepsiz diyebilmeniz de karşı taraf için terk etmeye yeter bir durumdur bazen.
(bkz: bak hala anlamadın)
(bkz: anlamıyorsun)
senin ayrılmaya sebep bildiğin ama ayrılmak için hamle yapmadıgın dayanağın birgün önüne sebep olarak gelmesinden daha az sinir edicidir.sebepsiz yere bırakılan sanslıdır,korkak ve sorumsuz birinden kurtulmustur,gidip 2 rekat sükür namazı kılsındır.
yok sayabileceğimiz bir varsayımdır.
yoktur sebepsizlik, var olan sebebi söylememektir bu. açık olmamaktır bazen, değer vermemek, dikkate almamaktır. ama bazen de tam tersidir. kırmak istememektir, değer vermektir. yürümeyen bir ilişkiyi karşındakini üzmeden bitirebilme uğraşı da olabilir.
sevdiğin kişinin hiç bir sebep göstermeden çekip gitmesidir. terkedilmenin en acı tarafıda budur. günlerce düşünmek ve bulamamak bunalıma sebebiyet verir.
