artistlik olsun diye en yakın arkadaşı tercih etmekten kaynaklanır, bende öyle olmuştu, o arkadaşımla şu an küsüm ama çocuğu ne hikmetse bir şekilde görüyorum ve selamlaşıyorum.
Sebepsiz yere biten ilişki yoktur, ayrılmak için bahaneye bakan sevgili vardır.
Olabilir de neden olmasın? Tamam kalan kişi için acı veren bir süreç ama biri gitmek için can atıyorsa kime ne faydası olabilir ki o ilişkinin? Mutsuz ama yanımda duruyor diye varlığına sığınıp şükürler mi yagdiracaksiniz?
sebepsiz yere değildir. bir sebebi olmasa bitmez mutlaka. seven insana sebepsiz bitti gibi gelebilir. mutlaka bir tarafın kendine göre meşru sebepleri vardır. çok üzülebilirsin. insanız hüzünleneceğiz, kuluz rıza göstereceğiz. kader de tam olarak böyle bir şey.
Sebepler damlaya damlaya göl olmuştur. Soranlara şu sebepten diyemez insan ama oturup saatlerce anlatabilir. Sebepsiz yere biten ilişki şiddetli geçimsizlikten bitmiştir.
yaklaşık 1 yıllık beraberlikten sonra, herşey silinebiliyormuş bunu öğrendim. ilk başlarda zor oldu tabi sürekli "neden" sorusunu sordum kendime. Neden bu kadar sevdim, neden inandım, neden bitti diye. En ufak bir tartışmada herşeyi silip atabiliyormuş karşındaki insan bunu gördüm, o halde bile sevmeye devam ettim belli bir süre, bekledim. Ancak tekrar konuşmaya çalıştığımda gerçekten bittiğini konuştuğumda anladım. Demem o ki her şey biter, ne kadar istemeseniz de biter. Kötü söz kullanmadım arkasından yine sadece "bana yaşattıklarını sende yaşa, ama mutlu ol" diyebildim. Şimdi konuşmamın üzerinden 4 ay geçiyor ve artık daha az düşünüyorum, insan unutuyor, ilk baştaki kadar zor olmuyor. Bazıları sevgiyi haketmiyor, haketmeyenlere kalplerinden daha büyük olan bir sevgi gösterdiğimiz için sonunda biz acı çekiyoruz ve bir daha sevmeye korkar oluyoruz.
