Aslında sebepsiz olmayan, etrafındaki seni anlamayan insanlar tarafından sebepsiz olarak adlandırılan ağlamadır. Uygun ortam olduğunda iyi gelir. Kalabalık bir yerdeyseniz pek iyi gelmez.
bu arada en son ne zaman üzüntüden ağladım? sinirlenince çocuk gibi ağlayabiliyorum ama üzüntüden bayadır ağlamıyorum şuan fark ettim. ama bundan size ne dimi agshdfjsd
Atsız'ın Sesleniş şiirinde geçen şu dörtlüğü okuduğum anda aklıma gelen başlık.
defalarca söyledik halbuki burada '' sebepsiz değildir o ağlamalar'' diye.
Günleri sayarım, geceler iner;
Beklerim geceyi, yıldızlar söner;
Gizli bir yaram var, durmayıp kanar;
Neresi? Bulup da silemiyorum.
Ulaşsa da sana yolların ucu
Varmağa yetmiyor Atsız’ın gücü.
içimde dururken bu kadar acı
Hala yaşıyorum, ölemiyorum.
bulunduğu ruh halinden bağımsız geçmişten biriktirdiği şeyler vardır. sebepsiz yere ağladığını düşünür ayrıca kötü anılarını hatırlamak istemez. kişiyi rahatlatabilir, biriktirdiklerini boşaltır bu şekilde. nasıl olsa pek çok şeyin sebebi vardır.
birikmişlerin adını birikmişlere ağlamak denilmemesinden dolayı sebepsiz yere ağlamak adı verilen durum. bu birikmişler saçma sapan şeyler de olabilir. genellikle bunu kadınlar yapar, doğaları gereği. erkek kendini daha güçlü tutar, tutmaya çalışır. ya da dayanamaz ağlar kimsenin görmeyeceği bir yerde. ne ayıplar varken, ağlamak mı ayıp. hiçte bile.
Her ne kadar sebepsiz desemde, sebebini bulamadığım anlar; özellikle yağmur yağdığı zaman oluyor.
Pencere kenarında, yağan yağmura ağlayarak eşlik ediyorum. Sanki o yağmur damlalarıyla gözyaşım birleşip ruhumu temizliyor. Sonrası müthiş bir rahatlama, derin bir ohh.
