anhedoniyle beraber seyreder. sebepsiz degildir aslinda. bir psikiyatriste gozukuldugunde kucukken yedigin hortom dayaklari bir bir dokulur sasar kalirsin.
Şu sıralar içinden çıkamadığım durum.
Bela gibi çöküyor mutlu mesut yaşadığınız hayatı berbat ediyor.
içinize kapanıp düşüncelere dalıp çıkamamanıza sebep oluyor.
Depresyon desen değil başka bir sebebi olduğunu da düşünmüyorum.
Tek bildiğim aşırı zor geçen bir dönem olduğu.
çok imrendiğim bir olaydır. allaam niye bana sebepli mutsuzluklar veriyor çok güceniyorum.
ama sizin tarafınızdan bakınca, o da kötü be çözüm bulmaya çalışsanız çözüm yok. çaresi yok avuntusu yok dümdük üzülüyorsunuz.
insana ara sıra vurur çokta şey yapmamak lazım. sonuçta bir tür denge insanı hayatta tutuğu için aşırılık her türlü zarara giriyor. mental dengeyi sağlamak için ikisi de lazım, mesela dram izledikten sonra porno izlemek gibi bir şey bu.
mental denge çok önemli.
sebepsiz mutsuzluk derken bile bir ifade veriliyor aslında. mutsuzluğun sebebi , sebepsizlikten ötürü gibisinden.
sebebi olan mutsuzluk bellidir zaten. sebepsiz mutsuzluğun da adı üstünden sebepsizliğinden dolayı. yorumlamasına da ister şımarıklıkta denebilir , ister; hiç normal olabilir de denebilir.
sebepsiz değildir, sebebi çok derinlerdedir. göğüs kafesinin tam orta yerindeki koca boşluğun en diplerindedir. ben böyle hissettiğim zamanlarda kusana kadar yemek yiyorum, sonra kendimi daha kötü hissediyorum.
Burada ne kadar dert yanmaktan haz almasam da 'bari sözlüğe gireyim' diye bakındığım anda tam durumumu tercüme eden bir başlık. Gece olması geneldir, lakin genel olarak bilinçaltında biriken durumların ortaya çıkması durumudur. Biz de 'kendimizce' bunun nereden geldiğini çözemediğimizden, 'sebepsiz' olarak adlandırırız. Buna en iyi gelebilecek şey benim açımdan basketboldur, ikinci seçenek de uyku. Başka şekilde yarar sağlayan bir alternatif keşfedemedim henüz.
Insanin istemsizce icinden gelen his. Dun yasadim iliklerime kadar hissettim. Yani elbette derinlerde bir sebep var. Mutlaka vardir. Hayat bos gelir anlamsiz gelir bosuna mucadele ettigini farkedersin falan. Sonucsuz. Simariklik belki de biraz. Yani benimki simariklikti sanki. Saglik yerindeyse hicbir seyi kafaya takmamak gerek bence. Ama gel de anlat bunu kendine iste..
Esim ne yapalim biryerlere gidelim istersen film izleyelim falan dedi en sonunda disari ciktik biraz hava almak iyi geldi. Etrafima baktim. Gozlerimi kapattim. Kus civiltilarini dinledim. Sukrettim. Sonra iyi hissetmeye basladim. Sukretmek hafifletiyor insani. Deneyin derim.
