her insan evladının başına gelebilecek bir bug dır efendim. lakin, paniğe mahal bırakmadan, en kısa süre içinde, bu kendi kendinize gülüyor olma halini, etrafınızdaki insanlar için mantıklı bir sebebe büründürmeniz sizin için hayırlı olacaktır. elinizde gazete dergi vs. varsa, hızla onun sayfalarına dalış yapıp "çok komik bir şey okudum da ona gülüyorum, yoksa deli filan, aa ne alaka" moduna geçebilirsiniz. ya da en kolay ihtimalle hemen cep telefonunuzu konuşuyormuş gibi kulağınıza götürür, hem gülüp hem yürüyebilirsiniz.
cep telefonu kulağınızdayken çalmaya başlıyor, siz de vapurda karşınızda oturan üçü yaşlı beş kişinin " şimdi ne yapacaksın bakalım" bakışlarına maruz kaldınız. bu durumda daha da çok gülüp, konuşurken telefon çaldı puahuha diyerek kalkın ordan, başka insanalrın yanına gidin. cep telefonunu kapatın ve kriz geçene kadar kulağınızdan çekmeyin. *
kendine dönük birşey. sana haz verir rahatlarsın, ama karşındaki panikler ve hemen
'sinirleri bozuk sanırım' der. bir de yeri ve zamanı olmadığı için, mesela yemek yerken, mesela sevgilinin ailesinin yanında , mesela bir toplu taşıma aracında olduğu zaman direkt deli muamelesine maruz kalırsın. ama bunu orhan veli bile çözememiş.
sokakta giderken, kendi kendime
gülümsediğimin farkına vardığım zaman
beni deli zannedeceklerini düşünüp
gülümsüyorum.
insanın aklına yaşadığı komik bir olayın durduk yerde gelmesiyle olabilecek durumdur.bu gibi durumlarda telefonla konuşuyormuş da orada gülüyormuş gibi yapılabilir.
sıkıcı bir ortamda kişinin ortamdan koparak hayal dünyasına yolculuk yapmasıyla birlikte aklından komik bir anı, varsayım vb. geçmesi durumunda gülmesidir.
konuştuğunuz her insanın "neyin kafasını yaşıyosun sen ya" demesine neden olan hadise.
uzun süre bunalım takıldıktan sonra ister istemez meydana geliyor.
dün akşam ota boka zırlarken bu akşam da havada uçan kuşa güldüğümü fark ettim. sanırım hayat bu şekilde özür diliyor.
