vicdani muhasebe yapıldığı sırada, kişi hissiyatına zuhur eden sanrıdır.
bardak zaten ağzına kadar dolmuş ya da kendini bilmezler tarafından bilinçli olarak istiap haddi zorlanmışken, masaya farketmeden çarpıp suyun taşmasına sebep olmak insana kendini ne kadar suçlu hissettirebilir ki? hiç.. hiç hem de!
üstüne bir de, kırgınlığını ve -sözümona- sevgisini belli etmenin yolunun çirkinleşerek figan etmekten geçtiğini zannedenler ile aynı kefeye konmak.. vay ki vay.
kırık ne kadar derindeyse yüzeye hissettirdiği sarsıntı ve gürültü o kadar az olur deprem anında benim bildiğim. bir mucize olsa da bu bilgiden yola çıkılsa misal, kırığın kırıktan sayılabilmesi için bir sürü gevezelik ve kulak tırmalayan laf kalabalığı gerekmese? öyle olsa ya. oluverse ya.
böyle oluvermeyince, hayat bomboş ve her şey boşunaymış gibi görünmüyor mu sana da?
