17.
çocuk..
anne-babadan bağımsız, ihtiyacen bağımlı, serüvene kulaç atan yorulmak bilmez organizma.
çocuk, içimizde yakaladığımızda gülümseteniyle geniş açılı ağızları mutlu eden..
şimdi ben buna sevinmeli miyim?
dur daha,
insan?
çocuklar?
off, bi tarafıma iğne sapladılar, çiğ tütün yedim.
hak getire. kime?
sana bana.
e yahu, insanlar..
dıdı bıbının çocukları domuz gribi olmuş. ben niyeyse rezil dıdı bıbıyı göremiyorum..
birileri ölmese de ders almasak?
haa yok, ben sağlık bakanının kucağında oturmuyorum. kucağımda, bi çözülesi insan paketi var. kafam almadıkça bakamıyorum, sevemiyorum, susamıyorum..
bakan mı demiştiniz?
yok, ben ölümle tezahür sesi duyamıyorum..
16777214.
hic bir yeri komik olmayan durumdur. iyilesti ise gecmis olsun, gecmedi ise allah sifa versin. ayrica bu durum gayet dogaldir. en azindan kizina torpil gecip önden asilatmamis.