bir sağ yanağa bakıyorsun bir sol yanağa bakıyorsun: ''acaba zayıflamış mıyım, soğuktan çatlamış mı sanki sağ yanağım, sol yanak biraz içeri çökmüş galiba, sigarayı yine çok içtim yine bak yanaklarımın orantısı bozulmuş...'' monoloğundan ve aynadan biraz uzaklaşınca sanki yanakların tensel simetri sorunu ortadan kalkıyor, birey aynadan yansıyan görüntüsünü daha tatmin edici buluyor:''sakallarda amma oturmuş yanaklarıma, off uzaklaştıkça karizma oluyorum, hımmm evet sağ yanağım ve sol yanağım arasında muhteşem bir uyum var, tam kızların makas alacağı bir sol yanak var bende...'' diye bir monolog morallendiriyor bu kez...
ha bu sadece aynada değil, kendimizi görebildiğimiz her yerde ortaya çıkıp kaybolan bi tensel simetri psikolojisi.pencerelerde, araba aynalarında, asansörlerde...
kendimden örnek vereyim, mesela ben en çok yatak odasındaki yarı açık penceredeki sağ yanağımın görüntüsüne kapılırım, bakmaya doyamam maşallah derim kendime...
