şeriat düzeninde normal karşılanması gereken bir hadise olsa da gerçeği yansıtmadığı bizde olan hadiselerin farklı versiyonlarında biri.
(bkz: iranı bölmeye çalışmak)
iran'daki şeriat rejiminin korunmasına yönelik çıkarılan yasa gereği dün iran sokaklarında polislerin sacı gözüken, dar elbise veya kısa etek giyen kadınları önce uyarması, ısrar edilmesi durumunda merkeze götürmesi olayı. işte bu olay şeriatın ne kadar bağnaz, ne kadar sacma bir sistem olduğunun net kanıtıdır. islam dini hoşgörü dinidir,kur'an-ı kerim'de de "le küm diniküm veliyye din" yani "senin dinin sana benim dinim bana" denmektedir. oysa şeriat rejimlerinde dininiz mezhebiniz ne olursa olsun kapanmak zorundasınız. hoşgörü yok, sadece katı kurallar. biz ise bu örnekleri gözardı ederek "şeriatcıyız elhamdülillah" diyen birisini önce başbakan yaptık şimdi de cumhurbaşkanı olması tartışılıyor. ah türkiyem ah.
tunus da başı kapalı hanım sokaktaki polis tarafından uyarılıyor, karakola götürülerek bir daha sokakta başı kapalı dolaşmayacağına dair kağıt imzalıyor.
şimdi bu iki ülkenin ortak yönleri islam diyelim. farkları; birinin şeriat sistemine göre yönetilmesi. şeriat; islam ülkesinde, müslüman kadın ve erkeklerin islam kurallarına uygun yaşamasını emreder. yani müslüman birey ile islam devletinin antlaşması böyledir. bu antlaşma açısından mantık çerçevesinde bakılınca sorunun iran da değil, tunus da olduğu görülür.
laiklik kavramı ülkemizde de tartışılıyor elbet, benim bildiğim laiklik devletin bir dine değil, her dine eşit mesafede, saygılı durmasıdır. yani camiye de aynı gözle bakmalıdır, kiliseye de. bu bağlamda laik bir ülkede sokakta baş açık veyahut kippalı gezmek ne kadar doğalsa, baş örtüsü ile gezmek de o kadar normal olmalıdır.
