her üniversite okuyan torunun başına gelmiş bir hadisedir. dede gelir yanına özellikle de arkadaşlarının yanında olduğu zamanlarda gelir ki rezilliğinin seviyesi artsın, olmayacak sorular sorup seni sınava tabi tutar ve bilemediğin zaman " hay seni okutan hocaya " diye basar küfürü ;
dede : söyle bakayım zimbabve nin başkenti neresi?
ben : ne bileyim dede ben ya dur oyun oynuyoz!
dede: sıçayım sizi okutan hocalara dünyadan haberiniz yok.
ben: ben işletme okuyorum dede ne alakam var ülkelerle.
dede: bi bok işletemezsin sen !
hayatımda benim için söylenmiş en geçerli sözü söylemiştir dedem. bi bok işletemem ben..
torunundan çok daha fazla genel kültüre sahip olan ve eğitim kalitesinin çağımızdaki acınası durumunu kanıtlayan dededir. bir konuda uzmanlık iyi bir şeydir, ama, perspektifi geniş olmayan adamdan sadece meslek robotu olur. cahil kimse, ülke ve dünya sorunları hakkında hiçbir fikir üretemez, çaba gösteremez, onun adına başkaları onun aleyhine her türlü kararları alır, o seyreder.
günümüzdeki diplomalı işsizlerin sebebini iyi bilen dedelerdir onlar. sadece üniversite bitirip diplomayı almakla uzman, usta, işbilen olunmuyor bu hayatta. nasıl olsa bir şekilde biter deyip, aylaklığa vurursan, kendini geliştirmezsen o diplomanın neden boru şeklinde verildiğini daha iyi kavrarsın. ne bileyim boş zamanında git ekstra bir dil öğren, bilgisayar bilgini (sosyal medya bilgisi hariç) geliştir, sahip olmak istediğin meslekle ilgili uygulamalı eğitim ve seminerlere katıl. yanımda örneği var, hatun uluslararası ilişkiler okumuş, ama tatlıses in ingilizcesi bile onunkinden düzgün vesselam.
hele bir de tarih öğretmeniyse o üülkelerin başkentini bilmeniz yetmez tarihçesini açıklamanız lazım. açıklayamazsanız bi de dinleme faslı var ki allahım sana geliyorum dedirten cinsten.
saçma sapan şeyler sorarak torununu ezmeye çalışır ve onun gözünde kendisini çok bilgili bir insanmış gibi görmek ister ne kadar beceremesede bunu , dedelerin eli her zaman öpülür. farklı bir yere bağlandı konu.
sürekli çarpma işlemi soran emekli ilkokul öğretmeni dedenin kardeşidir. 15x15' den başlayan sorular 95x95' e kadar gider, kare almanın bir püf noktası mı varmış ne?
bir de bu ikisiyle akraba olabilecek x hangi vilayetin ilçesidir? sorusuyla haşır neşir bir dede daha vardır.
yan komşunun çocuğunun doktor olduğunu öğrenip, daha branşını bilmeden 'ay evladım benimde sol kuluncumun ortasında bir sızı var bi bakarmısın neymiş acep' diyen teyzeyle aynı kafaya sahip insandır. bu iki insan nesildaştır. aslında onlara çokta kızmamak gerekir. çünkü onların zamanında okumak sadece kendi bölümünde değil, tabiri caizse hayatı öğrenmektir. her okuyan insan genel kültürüde yüksek bir birey olmak zorundadır onlara göre. bunu o zamanda okuyan, tahsilli insanların azlığına ve özlüğüne de bağlamak gerekir. şimdiki nesil ise haliyle onlara garip gelmektedir. bazı konularda haksızda değiller hani...
