işyerinde bazen yapacak hiç bir şey bulamıyorsun. bitmemiş raporlara sarsam diyorsun. bu pek iç açıcı olmuyor. bitirdiğin zaman geçici bir mutluluk yaşıyorsun çünkü. hep öyle değil mi sanki. bitirmeye yakın durduruyorsun. bunu bir tek yazı yazarken yapamıyorum. başlayınca akıp gidiyo şerefsiz. şerefsiz diyorum çünkü durduramıyorum, çok haylaz. neyse konumuza dönersek böyle sıkılgan zamanlarda en güzeli ne diyorsun. en güzeli meyve arkadaşlar. yani bir meyveyi yemeden ofis masasına getirmek onu güzelce incelemek, koklamak ve sonra da afiyetle yemek. ben o yüzden beraberimde işe her gün meyve getiririm ki bir can simidim olsun sarınacak. onca büro ofis eşyasının arasında şöyle püsküllü bir narı düşünün. geldiği yeri, yetiştiği toprağı. püsküllleri güzel bir kadının saçları gibi. içi süprizlerle dolu bin tane. tadı bazen burucu ama yine de çok tatlı,ekşi.
+ ımmm nefis.
