kadinlarin sari sacli olma saplantisinın ileriki yaşlarda da görülmesi sonucu ortaya çıkan teyzelerdir. bu teyzeler saçlarını sarının en uçuk, en cesaret isteyici renklerine boyatırlar. amaçları ilgi çekmek, sarı saçlı olmak değildir, gençlikten kalma bir alışkanlıktır saçlarını sarıya boyamak ve şimdi saç bembeyazken bu alışkanlık hala sürdürülür.
yaşlandığını kabul edemeyen teyzelerdir.gençliklerine geri dönmek isteyip dönemeyince çareyi kuaförde ararlar.o bembeyaz pamuk saçları hiç ellemeseler ne güzel olacaklar halbuki...
aslinda sarisin olmak turk insani icin surekli olrak ic cekilen bir durumdur. ozellikle esmer bir akdeniz toplumu olan turk toplumu farklilik yaratmak farkindalik yaratmak ve ilgi toplamak uzere en goze carpan yerleri ola saclarinin rengini degistirir. yalniz giderek sarisin olamama ezikligi toplumumuzda azalmakta, giderek kizil, kumral saclarin da sayisi artmakta. egitimle bir alakasi olabilir mi?
kendilerini hala seven ve sevme çabasını sürdüren teyzelerdir.
onlar da, yeni neslin pantolonlarını belleri yerine kıçlarının yarısında taşımalarını anlamaz ama - yapın evladım, yaşayın gençliğinizi. diyecek kadar hoşgörü göstermeyi becerirler.
severim bunları, tırnaklarına kırmızı oje sürenlerini de, kordonda eşi ile elele dolaşanlarını da, pasaportta sabah kahvesi içenlerini de, boynunda bir sıra incisi ve topuklu ayakkabısı ile konserlere gidenlerini de..
giderayak dünyaya gol atmak isteyen teyzelerdir. konken oynamaya sarfettikleri zamanı torunlarına bere, atkı örerek geçirmeleri sanıyorum ki daha faydalı olur.
