garip valla. arada fotoğraflarına bakıyorum saçlarının rengi, uzunluğu değişmiş, gülüşü hep aynı. sadece saçlarıyla gülüşüne odaklanacak kadar da bigane olmuşum.hala seviyor muyum yoksa bilmiyorum. bir insanın saçlarıyla gülüşüne niye bakarsın ki sürekli? özledik lan belki de, özledik diyemeyecek kadar özledik.
sesinden soluğundan, dokunuşundan mahrum etti ya bu hayat bizi, bize kalan bunlar. onu görmeden aradan geçen 1.5 sene en çok yüzünde, en az gülüşünde. kimlere gülüyorsun kızım sen öyle, gülme bu kadar derinden kimseye içim eziliyor. nasıl uçlarını yakmış saçlarının güneş, öyle içimi yakıyor her baktığımda fotoğrafına. zaman iyi gelmedi bu yaraya, gittin gideli bir gülüşün değişmedi bende, tek esirgemediğin gülüşün var ya, hala onunla ısınıyorum biliyor musun, bir tatlı gülüşten ibaretsin içimde.
