Sayısalcı: hep zeki olduğu sanılır, kendisi de böyle düşünür ama ya mühendis olur sürünür ya da tıp okuyup küçücük hastane odalarına tıkılır. istisnalar kaideyi bozmaz.
Eşit ağırlıkçı: ne sayısalı adam gibi bilir ne sözeli yapar böyle ortaya karışık acayip bir insan türüdür. Genel olarak en çok parayı da bunlar kazanır. istisnalar kaideyi bozmaz.
Sözelci: sayıları azdır. Gerçekten genel kültürün ve entelektüelliğin (doğru yazdım inşallah) amına koyar ama iş bulması epey zordur. istisnalar kaideyi bozmaz.
Yani hepsinin iyi bir yanı ve bok bir yanı vardır (bkz: bura türkiye kardeş ne bekliyon) ama şu bir gerçektir; üçünden hiçbiri diğerinden zeki ya da üstün değildir.
sözelcinin okumak, para kazanmakla işi olmaz, okumak için okur.
eşit ağırlıkçı, para kazanma derdi çok kısıtlı alandadır, hukuğu kazanırsam götü kurtarırım, yoksa sıçtımdır.
sayısalcı, aç kalamam bilinci yüksektir, ancak her ikisinden birisi mutlaka açtır.
rahat rahat okuyup rahat rahat yaşayabileceği bir meslek seçmek isteyenlerin seçeneği eşit ağırlıktır. okul hayatında yatar, ilerde de bir iş bulur illaki.
türkiye şartlarında ister beğenin ister beğenmeyin sayısalın alacağı karşılaştırma.
sözel bölümler bizim zamanımızda sürekli derslerden özellikle matematikten kaçmak için kullanılan neredeyse çoğunluğu sağda solda kavga eden sürekli pislik yapan adamlar ile dolu idi.
