uzaktan sana benzeyen birisini gördüm dün akşam üzeri,
peşine takıldım bir sapık gibi.
saçlarını eliyle arkaya atışı, yürüyüşü sana benziyordu. ben yürüdüm, o yürüdü dakikalarca. sağa bakarken sola kaçtım, sola bakarken sağa. anlar gibi oldu : heyecanlandım tanımadıgım birine karşı.
''nereye gidiyor acaba?'' diye sormadım hiç kendime, önemli değildi bunlar. önemli olan hayalinin bile beni terketmemiş olmasıydı. canım acımaya kendime gelmeye başladım daha sonra, birden merdivenleri cıkmaya başladı,
bıraktım orda öylece takip etmeyi.
geçmiyor ki bu karanlık bende biraz ışık görsem. herşey boşunaydı. hiçbirşey evet evet hiçbirşey seni bana getiremezdi artık. ben yine dostlar arasında ismini geçiririm laf arasında bahaneler uydurarak. yeni seven kişilere örnek gösteririm seni hiç çekinmeden.
..
ve onca yaptıklarımdan sonra, anladım vazgeçtin benden..
