insan başaramaz bunu.
hayır, asla altından kalkamaz. uzağa gitmeyin, her sabah işe giderken bindiğin otobüse, selam verdiğin iş arkadaşına, eve döndüğünde eşine ana babana kardeşlerine takındığın tavra bir bak. ne kadar başarabiliyorsun peki?
bir de hayatımızda hiçbir önem arz etmeyen şu sözlüğe bak. tamam klavye insana cesaret veren bir unsur, bunu inkar eden de aptaldır ayrıca.
ne yazıyor bu sözlükte?
kemalist, kemalist olmayana, ateist müslümana, müslüman ateisti, sağcı solcuya vs. herkes diş biliyor birbirine.
çünkü insan egolarını tatmin ettikçe yani karşılık verdikçe mutlu olur.
şu saygı dediğiniz şey evrensel bir olgu değil, adamına göre muamele etmenin meşrucası.
yok, kimsede yok. olmaz da. debelenmeyin hiç.
saygılı, efendi birisini bulduğunda ezmekten geri kalmayacak kişilerin bile eksikliğinden yakındığı şey. az düşünüldüğünde kıtlığının sebebini anlamak o kadar da zor değil.
bazen, kişinin düşüncelerindeki kısıtsız dile gelime karşı koyan, bir nevi toplum/birey/zihin filtresidir. bazen meziyete, hayranlığa karşı dışavurumdur. bazen eğilmektir bazen de lugat paralayabileceğin anda susmaktır.
