sinan özen' in belki de en çok bilinen şarkısıdır. henüz ufaktım ama yine de o yılları hatırlarım. babamın yeni aldığı 93 model kartalın * ilk kasedinin en favori şarkısıydı. devamlı olarak onu dinlemek isterdim, çocuk aklı bu ya kendimi bazen sinan özen sanırdım. derken bir gün işte yine bu şarkıyı dinleyerekten yola çıkmıştık, istikamet kastamonuydu, memlekete gidiyorduk anlayacağınız... saatler geçti şu otoyol bu otoyol derken taa küreye kadar varmıştık, hayal meyal hatırlıyorum ama sanırsam o anda teypte çalan şarkı buydu "savursam küllerimi." arabadaki herkes tatlı tatlı uyuyordu. arabayı kullanan babam dahil. ve yine bu şarkıyı dinlerken arabamız kaza yaptı. düzyolda giderken babam uyuklayınca yanlış şeride girmişti ve tam karşımızdan bir kamyon geliyordu. allaha şükür ki annem uyandı babamı uyardı ve bizi kamyonun ezmesinden kurtardı fakat bitmemişti araba takla attı, takla attı , takla attı... tam 3 kere takla attı. araba viran haldeydi. çaresiz ambulans bekliyorduk fakat allahın yolu kim bilir ne zaman gelir araba yoldan geçen bir şehirler arası otobüs geldi ve yaralı olan abimi şuuru kapalı bir halde aldı ve götürdü hastaneye ve ardından ambulans geldi , başından ve kolundan kanlar akan babamı götürdü. anne diyorum , annem ağlıyor, abla diyorum, ablam sakin ol ali diyor. "sakin ol ali..." ne sakinliği abla henüz ben 6 yaşındayım ne sakinliği, ben sakinlikten anlamam, henüz çok küçüğüm..
"gitmek mümkün olsa dağlara, denizlere
yeşerirdi küllerim sana olan sevgimle.."
