savaşmanın bilinen hiç bir onuru yoktur. bilakis onursuzluğun dik alasıdır. kaldı ki artık savaşlar savaş meydanlarında değil masalarda kazanılıyor ki, bırak onuru azıcık bir utanma bile kalmadı denesi durum ve öneridir.
militarizmin gazlama taktiklerinden biridir. soyut kavram olarak düşünülürse, aksine savaşmak insanlık onurunun kaybolmasına yol açacak her türlü iğrençliği körükleyen bir şeydir ("piyanist" filmini izleyenler, normal zamanda yüzüne bakmayacağı ufacık bir turşu tenekesi için neredeyse canını verecek kadar açlıktan kırılmış film kahramanını hatırlasınlar). her türlü insanlık suçuna çanak tutan bir kılıf, bir ortamdır. o nedenle savaşı değil, barışı savunmak lazımdır. savaş, başka hiçbir çözümün kalmadığı noktalarda, en az arzulanacak son çareden başka bir şey olmamalıdır.
