farkındasın sende, içindeki birşeyleri frenleyemiyorsun, gözlerine her bakışında biraz daha sarasın geliyor kollarınla, sıkıca. her ayrılık vakti bir özlem kaplıyor benliğini, tam eller ayrılırken tekrar sarmalıyorsun sevdiğini sıkıca, ama nafile yetmiyor, dinmiyor.. sarılmaya doyamamak bu olsa gerek.
sarıldığınız ya da size sarılan kişinin içtenliğiyle, samimiyeti ve sevgisiyle doğru orantılı artan hissiyattır. her insan kendisine sarılmış bir çift kola daha fazla sarılır. garip bir şeydir tabii. tadı damakta kalır zira..
sevgiyi ve cinselliği iç güdüsel olarak yemekle bağdaştıran insan zihniyetinin ürünü. amacı ise insanın sevdiği o kişi kendi içine alıp sindirebilmesi . öpüşmek de çiğnemekten geliyor zaten. böyle bir şey.
duyguların coşa geldiği tutkulu bir ilişkide sevgiliye sarıldıgında kişinin hissettiği durumdur..sarılmaya doymaz kolları yorulur ama hala varolan tüm gücüyle sarıp sarmalamak ister..yanında olmadıgı anlarda hep düşünür "keşke biraz daha sarılsaydım" diye..
