Sarılmak insana güç verir. insanlar arasında özel bir bağ kurar. insanların kalpleri sol tarafındayken sağ tarafları boştur bazı istisnalar hariç . Sarılmak sağ taraftaki kalp boşluğunu tamamlar.
Karşınızda ki sevdiğiniz ise dünya da hazzı ve tarifi olmayan eylemdir. Manitası olmayanlar için bayramlar da el öpmenin yanında samimi akrabalara yapılan eylemdir.
Duygunun, en yalın, en dilsiz ama en güçlü halidir.
Sevgiyi, samimiyeti, dostluğu, aşkı anlatıverir, tek kelime etmeden...
" seni seviyorum, iyiki varsın, iyiki yanımdasın, ne iyi ettin de geldin...vs" demeden, sadece sarılararak hallederiz bunu..
Samimiyetsiz sarılmalar da vardır elbette...Onu da hissederiz...
Azizim eğer temiz duygularla hareket ederek yapılıyorsa sarılmak aslında o kadar samimi o kadar güzel bir şeydir ki. Şahsen hep geçmişi düşünerek, anılarımı düşünerek keşke yapsaydım dediğim ama buna rağmen sırf insanlar birbirine güvenmediği için herşeyin altında bi bok aradıkları için, karşımdaki insan yanlış anlayabileceği için yapmadığım, yapamadığım bir davranış. Yine şahsen benim için sevdiğiniz güvendiğiniz insanlara sarılmak bir anlığına da olsa şu düttürü dünyadan uzaklaşmak, her şeyi tüm dertlerini unutmak, sadece orda o küçücük alanda mutlu olmak anlamına geliyo.
En ihtiyacın olduğu zamanlar mesafeler yahut gururlar yüzünden yapılamayan müthiş eylem. insan böylece kendini dünyada bir yere ait hissediyor. Özellikle depresyonda ya da bu zamana, diğer insanlara ait hissedemeyen bir insana sarılın. Gerçekten yaşamı düşünmeye başlayacaktır. Bence sarılmanın geçiremeyeceği hiç bir duygu yoktur (kin, nefret, üzüntü, düşmanlık, özlem Vs).
sevdiğim insanlarla yaptığımda huzur, mutluluk ve güven hissi oluşturan eylem. bir de koklayarak öpüyorsanız ve öpülüyorsanız mutlulukta nirvanadır kesinlikle.
