Çok farklıdır. Hiçbir şeye benzemez. Sarılmak istediğiniz insan da size sarılmak istiyorsa ve yakınınızdaysa çok güzel olurken, haftada bir veya 15 günde bir görüyorsanız (bazen yaz tatili boyunca sarılamıyorsanız) büyük sıkıntı yaratır.
sevdiğimi sarılıp öperek göstermeyi severim. Sevmediklerimin en ufak teması bile beni öfkeden çıldırtmaya yeter. Bu nedenle çok sevdiğim insanlara koala gibi sarılınca kendimi çok huzurlu hissediyorum.
Aslında sarılma ihtiyacı için istanbul'da bazen gençler kollarını açıp öylece durarak, insanlara sarılma hizmeti veriyorlar. Bilimsel olarak sarılmanın insan psikolojisi üzerindeki iyileştirici etkisi kanıtlandığı için, birbirini hiç tanımayan insanlar dahi sarılarak olumlu enerji veriyorlar. Fakat ülkemizdeki gereksiz muhafazakarlık ve insanların çoğunlukla güvenilmez oluşu nedeniyle çok başarılı olmuyor. Hatta "sapık vaaaaar!" diye bağıran insanlar oluyor. Taciz ve tecavüz gibi iğrenç insanlık suçlarının artması nedeniyle kadınlar bu hoş eylemden kaçınabiliyorlar. Ülkemizde eğitim seviyesi ve türklük bilinci yükseldikçe paçavra arap kültürsüzlüğü ve cehalet azalacaktır.
Aydın bir türk toplumunun korkusuzca birbirine sarıldığı, kenetlendiği günleri de görürüz umarım.
Etrafımdakilerin varlığından söz ettiği benimse ısrarla kabul etmediğim, anlamadığım durumdu bir zamanlar. Lakin evet insanlardan ne kadar uzak olursanız olun etrafınızdakilerle aranıza ne kadar mesafe koyarsanız koyun böyle bir ihtiyaç var. Bu anne olur, arkadaş olur, sevgili ya da eş olur. Sarılınca boğazınızdaki o yumruk yumuşar, omuzlarınızdani yükü sanki sarıldığınız kişiyle paylaşmış olursunuz.
Bir ihtiyaç değildir yani olsa iyi olur , olmazsa bir şey olmaz .
Duygusal sarilmadan bahsediyoruz bu arada
Bu genel tanimdi.
Şahsi olarak ise hayatimda kimseye sarilamadim , böyle isteyerek , sımsıkı ve doyasıya ..
ne sevgili ne aile ne dost olmuyor , yapamiyorum içerde bir duvar var kaldiramadigim demek ki sarılmakla sarılmak arası büyük farklar var yani satılmaya yüklenilen anlam farkı .
bir sevgiliyle sevişirken sarılmak , terlerinizin karışması değil olay daha yogun karma karmaşık bir şey o sarılmak o yüzden siktir edin Yahu .
Soyut ihtiyaçlarımızdan somuta en çok yaklaşandır. Öyle hissettirir kendini kanlı canlıymış gibi.
Aslında herkesin hayatında biri olmalı. Kadın ya da erkek fark etmez kendisi eve geldiğinde mutlu olan biri. Ille eş ya da sevgili değil. Anne, baba, kardeş, arkadaş.. kim olursa.
Itiraf ediyorum. Aslında öyle çok yapış yapış sululuktan hoşlanmıyorum ama annem komşumuzun ufak kızına bakıcılık yapıyor. Altı aylıktan şimdi dört yaşına kadar hafta içi sabahtan akşama bizde. Ben okuldan geliyorum, anahtarı kapının kilidine sokmamla annemin sesi geliyor önce;
- melek! aba geldi!
sonra pıtı pıtı koşma sesi geliyor ben kapıyı açana kadar. O sırada kolumdaki çantayı da yere atıyorum ki o koşuşu kucaklayarak karşılayayım. "abacıııımmm!!" deyip sarılıyor boynuma. küçükken çizgi filmlerden duyar bilinçsiz söylerdi. "Bi saattir seni bekliyorum!"
O küçücük kollardan taşan sevinci, huzuru, samimi sevgiyi başka hiçbir şeyde bulamadım.
Diyorum ki birinin muhtemelen o arada çizgifilm izlemiş olsa da bi saattir sizi beklemesi ya da bi saattir sizi bekledim demesi bile söyleyen dört yaşında olsa bile çok güzel.
Umarım bizi kucaklayarak karşılayacak birilerine sahip oluruz hep. Dünyadaki en büyük zenginlik bu olsa gerek.
Bugün, yeni lisemin ilk günü idi. ilk kez bu kadar birine sarılmak istedim. Birinin gelip sarılmasını. Yalnızlığı hissettim. Sanırım ilk gün olduğu için...
Fazlasıyla ihtiyacım olan bir durum şu son zamanlarda birinin gelip sarılıp herşey geçecek demesi ne güzel olurdu şimdi,belki geçmeyecek dinmeyecek ama o umudu hissetmek ne güzel olurdu...
