(arkadaşlarım saymış) 8 duble rakı yani ortalama bir 70lik içtikten sonra babam arıyor: "kızım, geç oldu."
kahve söylemişim ama tutturuyorum "gidiyorum ben." bir arkadaşımın erkek arkadaşı sağolsun montumu tutuyor ama giyemiyorum. çocuk bildiğin bebek giydirir gibi kolumu montun koluna falan soktu. burdan ona binlerce teşekkür.
aynı çocuk taksiye bindirdi. evimi tarif etmedim. hatırlamıyorum daha doğrusu. blackout. neyse bir baktım evin önündeyim. kaç lira tuttu hatırlamıyorum ama 50 verdim indim. zenginliğe bak amk.
eve çıktım. salona girdim. "şimdi siz soru sormayın çünkü ben iyi değilim." diye kikirdemeye başladım. babam köpürdü. "defol, yat, zıbar." kahkaha atmaya başladım.
topuklu ayakkabılarımla uyandım.
özet geçmek gerekirse ben sarhoşken konuşamıyorum. ben gülüyorum.
sarhoşken bir mizah dergisi okuyorsanız ve o esnada düşünüyorsanız,
''bu adamlar haftada bi lira yetmiş beş kuruş kazanıyo. ben bile daha çok kazanıyom lan. yazık.''
eğer farkında olmadan sesli düşündüyseniz üç gün boyunca her geyikte adınız geçebilir.
sarhoşken sus pus olup köşesine çekilen insan.* bu geyikleri geç fark edebilir tabi. hatta belki çok geç fark eder. bu yüzden onu da avlarlar. ya öyle işte sözlük.
