gayet neşeli bir hal içinde içkileri tüketirken, kafa hafiften dumanlanmaya başlar. sesli bir şekilde gülüp, muhabbet ediyorsunuzdur. tam o esnada nedenini, tılsımını bilmediğiniz, aniden gelen durdurulamaz o ağlama isteği. ve sonrasında; tüm bunları yıllardır düşünüyormuşsunuz gibi, aklınızdan hiç çıkmıyormuş gibi, söylenilecek cümlelerin hepsini önceden planlamışsınız gibi, ağlayarak, o içte yatan asıl şeyleri anlatmaya başlarsınız. anlatımları az çok kontol altında tuttuğunuz zaman, seviyeyi ayarlayabildiğiniz zaman gayet güzel, tatlı bir duygudur.
geçici bir süreyle de olsa, sosyal insan kesilirsiniz. ve sokakta yaşayan canlılar bile duygularınızı gözyaşına dönüştürür. şaşılası durumdur. komiktir.
bastırılmış duyguların alkol sayesinde acığa çıkması gerçeğidir. babamın sarhoş olup ahmet kaya'nın başım belada tabancamı unutmuşum helada şarkısında babasını düşünüp ağlamasını buna örnek gösterebilirim.
Normalde alkol kullanmıyorum.
Üniversite yıllarında yani çok değil 1, 2 sene önce alkolle yeni tanışıyoruz. içtim yüzümü burustura burustura. Sonra kahkaha atmaya başladım sürekli gülüyordum,dans ediyordum. Birden gözümden yaş süzülmeye başladı ve birden hıçkırıklara boğulmuştum. Yanımda da bi arkadaş dayanamayıp o da ağladı hem de erkekti benim ağlamama dayanamamisti çünkü acıklı acıklı şeyler anlatıyordum onlara o an. Sonra 2 3 kere daha içtim yine ayni sekilde ağladım. Sonuç olarak bu benim içmeme engel oldu. Çünkü ağlıyorum.
