Sözlük yazarlarının sarhoşken yazdığı yazıların genel adıdır.
herkes bana mı bakıyor? o kadar insan varken neden bana bakıyorsunuz? işinize gücünüze baksanıza. her şey niye bu kadar buğulu görünüyor gözüme? içim neden yanıyor güneşlerden sıcak? kime ne, doldur be meyhaneci!
hayatta hep geç kalmış yalnız bir adamım ben. sana da geç kaldım tabii. yan yana getiremedim o iki meşhur kelimeyi. gurur duvarları geçmemi engelledi senin yolundan. sen başka yollardan gittin sonra. bende boş durmadım tabi, yolumu kaybetmekle meşguldüm o aralar. çok mu konuşuyorum acaba? birazcık içmişim ne olacak, iki kelam ediyorum şurada, siz hiç sarhoş olmadınız mı?
hayallerim vardı ucunu gördüğümü sandığım. sen ufuk çizgimdin benim. gittikçe yaklaşırım sandım, olmadı! hayalini yaşamak için kadehlere sarılmışım, çok mu?bir duble de senin için koymuşum boş masama. hayalinle içmeme de müsaade yok mu sevgili? çok mu konuşuyorum? birazcık içmiş olabilirim ne olacak?
bir sarhoştan anılar dinlediniz. günlüğünden sadece bir sayfaydı bu satırlar. bu sarhoşun aklından geçen yitip bitmiş hatıralar.
not: sarhoş derken zil zurna demedik, çakırkeyif hali. Üşenmeyip okur ve oylarsanız sevinirim. Ben yazarken yorulmadım.
evet şarap yine aynıydı günlük sanırsam dibindeki tortu çarptı.
1 saat sonra; evet günlük eve geldim kız yine siktiri çekti oysa ben kapısına giip onun adını haykırmıştım.
02.11.2013 (bay n'nin günlükleri)// balkondaki pantolon // saat 10 civarı işten çıktım. yürüyerek şili meydanına doğru yürüdüm. önce güvenlik caddesi'nden geçtim, oradan esenler sokağı, derken kuveyt caddesi'ne çıktım ve sonunda şili meydanı'da dostlarlayız. galatasaray ve fatih terim'in takımdan ayrılmasıyla ilgili hararetli bir tartışmanın ortasındayım. bu noktaya kadar bir sarhoşun günlüğünden bahsedemeyiz, prensiplerim var iş öncesi ve iş anında asla alkol kullanmam. neyse şili meydanında bir saat takıldıktan sonra ve dostlarla vedalaştıktan sonra son otobüse doğru geçmek istedim, bir de ne göreyim son otobüs kaçıverdi. taksiye binemezdim, maaşımın yatmasına bir hafta vardı ve ben şu sıralar cepte pek para bırakmamışım. derken bayır aşağı yürümeye başladım. eve varmam yarım saatimi alacaktı ve hava felaket soğuktu. kuğulu park, tunalı caddesi derken kendimi j.f. kennedy caddesinde buldum. sakal barın oralarda tekelci bir abla vardır, sakal'da takılanlar bilirler. tam o tkelin önünde bilkent'ten ö.d. isimli arkadaşımla karşılaştık. kafası oldukça kıyaktı. biraz seyrettim onu beni fark etmedi. çaktırmadan elindeki sigarayı aldım, "n'oluya la!" gibisinden bir tepkiyle karşılaşınca yüzyüze geldik ve bana bakınca önce şaşırdı, sonra sarıldık, hal hatır sormalar başladı. sakal'da biraladık, ardından beni evine davet etti. yürüyerek ö.d. nin kennedy'deki evine vardır. odaya çekildik, bir süre kelt müzikleri dinledik ve biralamaya devam ettik. arkadaşım horul horul horlamaya başlayınca ben kanepeye çekildim ve uyudum. sabah kalktığımız gibi süpermarketlerden birine girdik ve fazlasıyla tost malzemesi aldık. altı adet kallavi tostları hazırladık yedik, üstüne çay yaptık ve balkonda bir çay keyfi yapalım derken olaylar silsilesi biraz sonra başladı. ince belli bardaklarımızla tam balkona çıkmıştık ki, balkonda üstünde bir kemer olan kot pantolon duruyordu. "bu ne la?" dedim. ö.d. de şaşkındı. "bilmiyorum hacı." dedi. aklımıza birkaç mantıksız şey geldi; ben üst kattan düşen bir çamaşır olduğunu düşündüm, sonra dedim ki kendime kaç insan evladı kemeri üstünde pantolon yıkar? ö.d. belki de bizim arkadaşlardan biri kotunu havalandırmak için buraya koymuştur dedi. "olabilir, öğrencilerden her şey beklenir" dedim. birkaç dakika sonra aşağıdan bir küfür sesi geldi, adamın biri otoparktan küfrediyordu. ".rospu çocuğu, kim yaptı .mına koyim bunu!" derken bu küfrü eden adam birkaç dakika sonra kapıyı çaldı. "arkadaşlar gece arabamı çizmişler, bunu yapabilecek biri var mı bu apartmanda dedi. ö.d. böyle bir şey yapacak kimse olmadığını söyledi, ben de yan odadan yüzünü hiç görmediğim adama ukalaca seslendim, "burası kennedy aga, gece boyu yüz küsür ayyaş geçiyor, sarhoşun biri yapmıştır." bunu söyledim ve adam gitti. balkona tekrar çıktık yerdeki kot pantolonu bir köşeye attık ve çaylarımıza devam ettik. balkondan kedileri izliyorduk. ardından yine kapı çaldı (bir çay içirmediler ağız tadıyla). bu kez gelen apartman görevlisiydi. "abi otoparkta bir cüzdan bulduk herkese soruyoruz, sizden birinin mi?" dedi ö.d. ile ikimiz g.t ceplerimizi kontrol ettik, bizimkiler yerindeydi. evdeki arkadaşları uyandırdık, çocuklardan biri "bu benim lan ne arıyormuş otoparkta?" deyince işin rengi değişti. çocuk eve geldiğinde cüzdanının da pantolonunun cebinde olduğuna emindi. balkonda gördüğümüz pantolon da, cüzdanı otoprakta bulununan çocuğun pantolonu olduğu anlaşılınca olaylar silsilesi bize eve bir hırsız girdiğini ve evdeki 5 kişinin horul horul uyuduğunu kanıtladı. hırsız kapıdan mı girdi balkondan mı girdi bilmiyoruz ama balkondan kaçtığı kesin. içinde beş adam olan eve girme cesareti gösterdiği için hırsız arkadaşı kutluyorum. kendimizi de kutluyorum top atsalar uyanmayacağız. böylece balkondaki pantolonun sırrı çözüldü. hırsız bizleri uyandırmamak için odadan çaldığı pantolonun ceplerini balkonda boşaltmış ve sessizce kaçıp gitmiş. kasım ayının 1. gününü, 2. gününe bağlayan gece yaşadığımız bu olayın ardından traşımı oldum ve işe gittim, bu arada unutmadan söyleyeyim. hırsız içini boşalttığı cüzdandan yalnızca 15 tl almış, cüzdandaki bütün para bu kadarmış. başucumda duran cep telefonuna dokunmamış, belki de gördü ve dokunmak istemedi. benim telefonun 2. eli şu sıralar 20 tl'ye bulunabiliyor. hırsızlar da seçici, bazı şeylere tenezzül bile etmiyor. 15 tl boğazında kalsın hırsız bey... ben bay n., iyi geceler...
