şarap gecelerinde yanımızdan eksik olmayan ve şarap şişesinin dibini göremeyen kişilerdir.belirli karakteistik özellikler gösterirler. bunları kısaca şu hikaye ile özetleyeyim...
bazen alemimize takılır 1 - 2 ziyaretçi. nasiplenirler onlardan şarabımızdan... bir şarapta tutuşturuz onu eline... ve gecemiz yeni ziyaretçimizle başlar sabahın ilk saatlerine...
- "aga ya! yavaş gidiyosun" der pişkin bir tavırla.. bilmez ki şarabın ağızda yavaşça devşirilerek yudumladığını. o şarabtaki tortuları ağızda hissederek..
zaman geçer ve derki:
- "yok baba ben bunun dibi görürüm, buda içki mi bea" der. güler geçerim ve zaman bırakırım herşeyi...
birde bakarım ki eleman yavaş yavaş burnunu ovalamaya başlar ve hafifi hafif çakırlaştığının izlerini sergilemeye başlar...
gecenin ortalarına doğru birde bakarsınız sızıp kalmış kerata.... şarap yarısında bile deil
biz yolumuza devam eder onun şarabınıda deviriveririz. aslında pek sevilmeseler de bile gecemize neşe katar bu ziyaretçiler... başka bir gün başka ziyaretçileri bekler şarabı bitirememelerine kadeh kaldırız...
biz ise şarabın dibini değil, kendi dibimizi bulmaya çalışırız içkimizle.....
