hayatım boyunca en çok annemle paylaştığım duygu sanırım.
böyle hafif eğiliyorsun, ne kadar yavrusu olarak kalacak olsan da boy azıcık geçti kendilerini ki zaten yaş ilerledikçe o da kısalmakta. sonra başını da omzuna dayıyorsun, doğduğundan beri aşina olduğun kokuyu çekiyorsun içine.
bir de minnak kızımız var. o da nereden öğrendiyse abacımm diye sarılıp sırtıma pıt pıt yapıyor küçücük eliyle. hem gülesiniz geliyor hem huzurdan ölecek kıvama geliyorsunuz. ağzını burnunu ısırıcam bi gün.
Candan sarılmasını bilen biriyle, içine kativercekmişsin gibi sarılmak insana huzur veriyor ve sonra bile gözünü kapatip insan o duyguyu hissedebiliyor
sevgisini sımsıkı sarılarak pekiştirenlerdenim ve sevdiğim birine sarılınca fazlasıyla huzurlu hissediyorum, pozitif enerji ve gülümseme saçıyorum. sevdiğim birine kocaman sarılmak benim için en büyük terapi.
diyebileceğim o ki; en stresli anlarınızda, en mutsuz zamanlarınızda ya da mutluluktan havaya uçtuğunuzda, sevdiklerinize kocaman sarılın.
