olm biz kuş vuramıyoduk gece mahallede devriye yapıyorduk yine benim kafadan 2-3 çocukla sokak lambalarını kırıyoduk. tabi çocuktuk o zamanlar be çok eğlenceli geliyordu.
ruh hastası nesildir. mal mıydık neydik? ben hatırlarım kuş değilde bir adet sincap denk getirip vurmuştum. dünyanın en sevimli hayvanı lan. şimdi sorarım kendime hala niye diye.
ayrıca bu nesil defter kitap kaplamak için kırtasiyeden alınan jelatin tarzı malzemeyi evde dayak yemek uğruna da olsa, gözünü kırpmadan uçurtma yapmak için kullanmıştır. pişman değilim.
mahallede abilerin vardı biz de özenip yaptık arkadaşlarla. Çok denedim kuş vurmayı günler sonra nişan almayı öğrendiğimde dalda duran bir serçeyi vurdum. Yere düştü gittim aldım avucuma bakalaldım öyle. Bir daha da kullanamadım sapan.
Bazilari sapani marangoza yaptirirdi . Bizler zeytin agacinin saglam ve duz tarafindan catal keser , duzgun kesilmis araba , bisiklet ic lastigiyle baglar , oyle yapardik sapani . Bazen sapanin catali yamuk olurdu . Saga sola cekerdi . Vay be ne gunlerdi .
...vuramaz da hadi vur diyelim. diğer avcı arkadaşlarla kuşa yapılan otopsi sonucunda canının götünden gelmiş olduğuna karar verip, sonrasında da uygun bir ayakkabı ile cenaze töreni düzenleyen nesildir.
