zürafa familyasına iç sıkıntısı olarak inen histir. olaydan bir kaç saat önce zürafa'lar sıkılmaya başlar, hiç birşeyden keyif alamazlar. kendilerini dışarı atar ve müzik dinleyerek saatlerce koşu yaparlar. eve dönüp, bilgisayar başına geçtiklerinde ise felaket haberlerini okurlar.
işin gerçekçi kısmı ise, 2010 istanbul depremine 2 sefer yüreğimin sıkılması durumudur. arkadaşımla skype görüşmesi yaparken birden hayattan soğudum. çocuğa da durumu yansıttım " canım fena sıkılıyor ammmına koym. ben gidiyom, az koşacam gece vakti. " derken çocuk " sallanıyoruz lan ! " dedi. gırgırını yaptık tüm gece.
aynı sıkıntıyı sabah beraber world of warcraft oynarken çektik ve yine " lan amk benim yine içim sıkıldı, gidiyom ben ! " cümlesiyle dile getirmiştim.
