şair baki de öldükten sonra değerlenme hakkında şu sözleri söyler:
kadrini seng-i musallada bilüp ey baki!
durup el bağlayalar karşına yaran saf saf.
baki.
ey baki! senin kadrini ve kıymetini, ölünce, musalla taşına konulunca bilirler.
dostların gelir ve senin karşında el bağlarlar.(cenaze namazı kılarlar)
sadece sanatçılara özgü bir durum değildir. hatta ölmek bile gerekmez çoğu zaman. değerini bilmediğimiz biri hayatımızdan hiç gelmemek üzere çıktığında da hiç olmadığı kadar değer kazanır. örnek vermek gerekirse; birlikteyken ağzına ettiğiniz sevgiliniz bir yerden sonra canına tak edip de sizi bırakırsa, değerlenir. atalarımız bu konuda da susmamıştır. (bkz: kör ölür badem gözlü olur)
