yıllardır çoğu insanın çözümleyemediği ince kavram.
bir sanatcı icra ettiği sanat dalında (müzik, resim, güzel sanatlar, sinema, tiyatro vs.) halkın çoğunluğuna yanlış gelecek, ülke değerlerine ters düşecek bir mesaj veriyorsa işte o zaman sanatcının topluma nasıl örnek olduğu veya olacağı tartışılır. sen gözünü sanatcının yatak odasına kadar sokarsan, o adam da "aman topluma örnek olmalıyım , klozetin kapağını kaldırıp da işeyim" diyerek yaşayamaz ki. adam evinde kendine özel ve gizli bir şekilde uyuşturucu içmiş, veya çok daha başka alemlere dalmış, zararı sadece kendisine dokunacak şeyler yapmış olduğu için kalkıp da "sanatcı topluma örnek olmalı" diye yargılayamazsın. elbette yaptığı bu eylemlerin elle tutulur hiç bir yanı yok ama olur da yaptığı bu eylemler sebebiyle sanatını icrasında halka yanlış bir mesaj veriyorsa , oturursun o zaman onu tartışırsın. haaa diyelim ki "yok kardeşim bu benim sanatcım, bu adam evde ne bok yiyo, karı mı atıyo kız mı atıyo, alem mi yapıyo, uyuşturucu mu çekiyo, yatak odasının nevresimleri ne renk, o renk bize ters mi değil mi" diyecek kadar sanatcıları sahipleniyorsan o zaman sende kendi değer yargılarını, duruşunu gözden geçireceksin. madem bu kadar psikopatlık derecesinde önemsiyorsun "sanatcının topluma örnek olmasını" , madem sanatcıyı bu kadar çok sahipleniyorsun, o zaman hiç biliyor musun bir adile naşit'in mezarının nerede olduğunu, ya da aysel gürel'in nerede yattığını. yada biliyorsun diyelim, kaç kere ziyarete gittin.
üstelik apayrı bir ironidir bu kavram ;
- abi ......'in yeni albümü çıkmış.
- yok ya hayatta dinlemem ben o adamı.
- abi ......'i uyuşturucudan içeri almışlar.
- yuh ya, sanatcı dediğin topluma örnek olucak kardeşim.
sanatcının özel hayatındaki eylemleri iyidir veya kötüdür -ki ne kadar kötü olduğu tarkan olayında görüldü.
ama madem sanatcı sadece yaptığı işle değil , her anlamda örnek olacak, al işte adam çıktı, pişman olduğunu, tedavi göreceğini söyledi ki al sana krallar gibi örnek oldu. demek ki neymiş, uyuşturucu kötüymüş. gençlerde bunu izleyecek ki aradaki kavramı, ayrıntıyı yakalayacak.
çok güzel konuşmuştu cem yılmaz, alnından öperim ;
- ben orada küfür eden, kötü adamı olduğu gibi oynayacam ki , senin çocuğun o tür adamlara özenmesin. aaaa işte ne kadar kötü konuşuyo, kötüymüş desin. ama eğer senin çocuğun o adama özeniyorsa, o çocuğu aldırmakta fayda var.
sanatçı topluma örnek falan olmamalı. sanatçı sanat ı icra eden kimseye verilen sıfattır. bu kişiyi birey yapar. sanatın topluma bir mesaj vermek toplumu eğitmek gibi kaygıları yoktur. dolayısıyla sanatçının da olamaz. sanatçının sadece sanata dair kaygısı vardır. sanat kaygısı güdmediğin de yaptığı sanat olmaz zaten. ben sanatçıyım topluma örnek olayım dediğinde sanatçı falan olamaz.
sanatının sanat için ya da toplum için olduğuna ancak sanatçının kendisi karar verir. ayrıca sanatçı bazı eserlerini toplumu eğitmek için, bazı eserlerini de kişisel zevki için, hatta bazı eserlerini para kazanmak için üretebilir. bu tamamen kişisel tercihe bağlıdır. sanatçının topluma örnek olması gerektiği savı genel kabul görürse, toplum için sanat, sanatçının varlığını sürdürebilmesi için zorunlu sınır haline gelir ve toplum olarak tek tip sanata ve stereotype sanatçılara mahkum oluruz. ne yazık ki yöneticiler ileri görüşlü değil ve şunu anlayamıyorlar: sanat ancak hudutsuz olduğunda sanattır.
