insanın kendini karşısında en aciz hissettiği durumlardan biri. saygı duymakla kıskançlığı karıştırıp, insanı iyi olandan beter olana alıp savuran, kah gözyaşlarının şakır şakır aktığı kah damarda ki kanın zehirlenip beynin çarkından çıktığı o büyülü an.
insanoğlunun çürük doğasında ufak bi çatlaktan sızar gibi ışıldayan güzellik budur işte. insan denen bok bu güzelliği haketmeden edinmiştir va layıkıyla harcamaktadır
