13 milyar yıldır evrenin en ağır yükünü taşıyan ikili sanat ve sanatçıdır. hepimizin bildiği üzere sanat ve sanatçı imge dünyasının gözleri, kulakları, burnu, ağzı, kısacası tüm duyu organlarıdır. koklayan bir sanatçıdan en mükemmel çiçekler, işiten bir sanatçıdan en akustik melodiler, hisseden bir sanatçıdan en romantik dizeler... bunun içindir ki duyu organları sağlıklı işleyen ve imge dünyasını iyi kullanan tüm sanatçıların ortaya çıkardığı ürünün adı sanattır. neden binlerce kümelik hayvanlardan ya da milyonlarca faunası olan bitkilerden sanatçı olması mümkün değildir peki? onların yemek, içmek ve üremek dışında görevleri niye yoktur diye düşündüğümüzde sanat ve sanatçının aslında ne kadar farklı bir yerde olduğunu hemen fark ederiz. insan, sanat için insan gereklidir evvela. o insanın annesi ve babası olmalıdır. o insan sevgi görmeli, düşünmeli,hayal kurmalıdır ki öksüzlüğünü yenebilsin.evet sanat marazdan doğar ama sanatçının başını okşayan birisi yoksa bu sanat asla ulaşması gereken yere gitmez. oliver twist tan daha öksüz ve kimsesiz kalmaya mahkumdur.
güzel sanatlar akademisinin giriş sınavlarında başarılı olamamış cézanne, abisinin duvardaki resmi yüzünden çok küçük yaşlarda kişilik karmaşası yaşayan salwador dali, kulakları duymayan bir beethoven, marangozun oğlu olan mozart, yine bir değerli besteci ralph vaughan williams, luigi boccherini dünyaca ünlü pianist george enescu (1891-1955) yine pianoya hayat veren ölümsüz eserler yaratmış avusturyalı robert schumann (1810-1856) gibi çağın binlerce adım ötesinde yürüyen sanatçıların sanatındaki öksüzlük belki bir nebze dinmiştir ama ya diğerleri ve sanatları? yani daha fazla çorba istediği için cezalandırılan oliver twist in kaderiyle aynı değil midir onların kaderi. bir adım öne çıktığında binlerce adım geriye itilen bir oliver twist tir evet bugün sanat ve sanatçı. içimizdeki ışıkları kısılmış şehrin en karanlık sokaklarında yaşar sanat ve sanatçı.
ellerini çamurlara daldırıp bir ''sen'' arayan sanatçıydım ben bugün, neşe erdok un figuratif resimlerinde öksüzleşen ellerin yalnızlığında uzanan bir sanattım birazda...
sürekli geçim derdiyle uğraşan, yıllardır sağ, sol, komünizm, şeriat diye korkutulan, özel televizyonlar sayesinde ahlak ve kültür erozyonuna uğramış, ezbere dayalı boş bilgilere dayalı bir eğitim sistemiyle okuyan, kahvehanelerde, yemek aralarında, cadde köşelerinde elinde tesbih futbol muhabbetinden başka konuşacak konu bulamayan, ama asla ve asla mangalda kül bırakmayan sevgili toplumumuzda gayet normal bir durumdur.
sanat ve sanatçı kendisini dünyanın tüm yükünü taşıyan kişi yahut kendisi olmasa dünyanın dönmesi duracakmış gibi düşünen bir birey olduğu sürece sanat kendi kendine ana baba olmaya devam edecek ve öksüz kalacaktır.
kendi dünyalarında kavrulan sanat camiası, kendi ilahlarını yaratarak onlara tapınmakta, eleştirdikleri insanların hareketlerini başka isim
ve başka şekillerde taklit ederek kendisiyle çelişmektedir.
sanatçı sanat içindir, sanat da para içindir, para olduğu sürece sanat kendisinin ana babası, paranın bittiği zamanlarda da tv kanallarında sanatçının dramı ve öksüzlüğüdür.
