19. yüzyıl sonlarında baş gösteren estetikçilik akımıyla ortaya çıkan görüştür.
sanatı toplum anlamalı mı anlamamalı mı gibi temel ikilemlerin karşıt görüşüdür.
şimdilerde ise her soyunanın sığındığı kılıftır:
"aa görmüyo musunuz orda kıçımın sağ kanadı ne kadar sanatsal..
e tabi avamsınız anlamazsınız..ben sanat için yaptım"
servet-i fünun cuların istibdat yönetimi yüzünden benimsedikleri anlayış. fecr-i ati de bunun bir benzeri olan sanat şahsi ve muhteremdir görüşünü benimsemişitir.
"Kendim için sanat" safsatasının tezahürü bir cümledir. cümle sahibi "beğenilme endişesiyle yazmadım/yapmadım" der ama yalandır. zira sanat dediğin şey sanatçının zihnindeyken en güzel halindedir, sen onu kağıda,tuvale,film karesine yansıttğın anda hayalindekinden uzaklaşır ve değerlendirilmeye ilk olarak sahibi tarafından sunulur. yani gözünün kulağının eleştirisine, ego'sunun puanlamasına tutar...
hasıl: "ben halk için yahut sizin için değil sanat için sanat icra ediyorum." diyen adam hiç bir eserini somutlaştırmayacak. hayalinde bırakacak. sergilemeyecek, ifşa etmeyecek. aksi taktirde sana-bana sanat yapıyor demektir ki "sanat" hakkında çok konuşmayacak...
