illa ikisinden birini savunmak zorundaymışız gibi bir aristo mantığı yürütüyoruz gibi geliyor bana bu konu her tartışmaya açıldığında. sanat denilen olgu onu anlamlandıran kriterler dahilinde toplum için yapılmalıdır. ne sadece toplum içindir ne de sadece sanat olsun diye yapılmalıdır. sadece toplum için yapılan bir sanatın bugünkü adı popüler kültürdür. bu yüzden sanat olması için gerekli kriterleri barındırmalıdır. diğer yandan sanatın toplumu aydınlığa götürmesi gerekliliğinden yola çıkarak sanatın sadece sanat olması için yapılması sanatı sanat olmaktan çıkarır, gruplaştırır, bireyselleştirir. sanat ibrahim tatlıses değildir, sanat bozlak türkülerimizi çığıran aşık'larımızdır ya da öyle olmalıdır.
sanat toplum için mi sanat için midir gibi okul yıllarına has bir müsamere sorusu hala gündemde ne yazık ki. bugün hiçbir sanatçının kendi estetik görüşünü temellendirirken dikkate almadığı bir olgudur bu; az çok değişip farklılaşarak başka mecralara akmıştır. bugün sanat insan içindir demek daha düzgün bir zeminde tartışmayı elverişli kılıyor zannımca. sürrealist şairlerden kübist ressamlara, toplumcu gerçekçi yazarlardan post-modern muharrirlere dek estetik bağlam birbirine geçişmiş ve dönüşmüştür. ki böyle bir ikilik de sahici değildir; sanatın asıl derdini yanlış yerlerde aramaktır.
