benim anlamadığım sevgilidir.
abi internetten tanışmayı anlarım tanışıp kaynaşıp görüşüp sevgili olmayı da anlarım. ama sanaldan sevgili olmayı hiç anlamam abi.
hani ben de internetten insanlarla tanıştım onlar için şehir bile değiştirdim. sırt çantamla gezmeyi çok sevdiğimden kimseye istanbul'a gel demedim ben gittim gezdim hem türkiye'nin her ilinde kalacak yerim olduğundan hiç sıkıntım da yok bu konuda. neyse işte hani bunu anlayabiliyorum ama sanal sevgililik nasıl bir şeydir abi. geçenlerde bi kızla tanıştım 17yaşında 3 senedir sevgilim var dedi kız antalyada çocuk samsunda ve bi kere bile görüşmemişler 24 saat kamera açıkmış öyle takılıyorlarmış. abi çok saçma değil mi ya ben mi yanlışım? hani ben bi sanal bebek biliyom sanal sevgili bana garip geliyor. yediremiyorum sanırım kendime. tamam körler de aşık oluyor görmeden olur ama dokunmadan aşk olmaz abi. olmaz yani.
facebook'un yaygınlaşmasıyla oluşmuş sevgili türüdür. hatta öyle bir hal almıştır ki; ilişkiler facebook'da başlayıp, hiç görüşülmeden facebook'da sona ermektedir.
adı üzerinde sanaldır. bugün vardır yarın da olabilir, olmayabilir de. sanal kasap, sanal teyze, sanal öküz ne denli gerçekse sanal sevgili de o denli şeydir. iyi bişeydir yani...ne.
interneti bağlatmamla hayatıma girdin..
ne güzeldi tanıştığımız o ilk gün..
ben üsttekinin avatarı hakkında yorum yapmıştım, sen de benim yazmamı beklercesine hemen ardından en güzel sözcükleri sıralamıştın melek avatarıma.
birkaç gün üsttekinin avatrına yorum yaptık durduk. senin tavsiyenle kanatlarımı atıp kendi resmimi koydum. melekten farksız diyerek onore ettin beni binlerce kullanıcının ortasında.
öyleydin böyleydin derken özel mesajlaşma fasilitesi girdi devreye. her an sağ alttan yükselecek "****** nickli kullanıcıdan bir özel mesaj aldınız." yazısını bekler oldum; tıpkı askerden dönecek sevgilisini heyecanla bekleyen kızlar gibi.. Sürekli güldürüyorduk birbirimizi, başlangıçta muhabbetimiz forum dedikodusundan öteye geçemese de, gün geçtikçe evrensel gerçeklere dek uzanan kopkoyu bir sohbet ortamı yaratmıştık. Henüz msnimi isteyememiştin, utangaç seni. interneti açar açmaz foruma girip "kim ne yapıyor" kısmına bakardım. listede senin de kim ne yapıyor kısmına baktığını görünce, sınavda kopya çekerken yakalanan bir çocuk edasıyla kendimizi ele verişlerimiz suskunluklarımıza dönüşürdü. ikimiz de bilirdik, birbirimizin ne yaptığını görebilmek amacıyla o sayfada olduğumuzu, ama ikimiz de söylemezdik birbirimize ant içmiş gibi. ilerleyen günlerde suskunluk aşamasına son verip, kim ne yapıyor sayfasında birbirimizi görür görmez özel mesaj atmaya başladık. sürekli aynı anlarda atıyorduk mesajlarımızı, kalp kalbe karşıdır sözünü belki kaç kez söyledik birbirimize. kader olmalıydı bu, alakasız iki insanı alakasız bir yerde buluşturan, kavuşturan.. söylemedik bu düşüncemizi birbirimize, kendimize sakladık. bir gün msn söz konusu oldu ve ilişkimiz terfi etti. artık birbirimizi iletilerden takip ediyorduk. ben sürekli sana ithafen iletiler yazıyordum, sense anlamlı iletiler göndermekle yetiniyordun. seninle olan bütün konuşma loglarım sürekli sırıtan smileylerden ibaretti. her gün tekrar tekrar okurdum konuşmalarımızı, belleğime iyice kaydedebilmek için. sen de boş durmazdın, diğer sitelerdeki üyeliklerimi bulup incelerdin neler yapıyorum diye.. profilim tertemizdi benim, sürekli sevgi saygı çerçevesi içinde, yaşından 5-10 yaş daha fazla insanlar gibi konuşurdum. inanamamıştın başta bu kadar küçük olmama. zamanla anladın erken olgunlaştığımı. ama atlamıştın bi kısmı; içimde bir taraflarım hala çocuktu. belki de bu yüzden anlamakta zorlandın beni. kamerayla ilk kez konuştuğumuz gün.. ne çocukluklar yapmıştım sana, sürekli gülüyordum, yanaklarım al aldı. o günkü bakışını hiç unutmuyorum, ekrana kilitlemiştin gözlerini, dudağının kıvrımında hala ilk günkü gibi aklımda olan o gülümseyişin. ele vermişti gözlerimiz herşeyi, ama biz yine sustuk, yine bozmadık gizli antlaşmamızı. günler geçti, her gün forumdan birileri yüzünden saçma sapan kavgalar ediyorduk. neymiş, o bana neden yorumunda canımın içi yazmış? ne bileyim ben, benim canımın içi senken başkalarından bana ne ki?! sanal kavgalarımız bile canımı yeterince acıtmaya başlamıştı. daha fazla dayanamadım, tüm cesaretimi toplayıp sana aşık olduğumu söyledim. ****** ileti yazıyor yazısına aldırmadan devam ettim cümleme: "ama bitti.." diye. birden ****** ileti yazıyor yazısı kayboldu; tıkamıştım söyleyeceğin cümleleri boğazına. bu konuyu kapattık, sen sanki böyle bir konuşma geçmemişçesine telefon numaramı istedin benden. bu, seni gerçek hayatıma ilk geçirişim olacaktı. ne heyecanlıydık! saçmalamalarla geçen kısa sürenin ardından sen dayanmayıp bir kez daha aramıştın beni, dünyanın en güzel sesinden en güzel şarkıyı dinlemek istediğini söyleyerek. bu olayın ardından çok sürmedi sevgili olmamız, sanal sevgili.. internetin tüm olanaklarıyla besledik aşkımızı, yalansız dolansız aşk yaşanamayacağını iddia eden herkese inat şeffaf bir aşk yaşadık, sanal da olsa.. her gün daha çok sevdik birbirimizi, daha çok bağlandık. beraber büyüdük, beni büyüten sen oldun. beni bugünkü ben yapan.. inkar etmiyorum bu gerçeği, sen babam, oğlum, arkadaşım, aşkım, herşeyim oldun.
nasıl ki internette başladıysa herşey, internette son buldu. tam zevkine varmışken birden yere düştün mü sen diyor ya şebnem, tam da dediği gibi oldu. aşkın doruklarındayken yere yuvarlandım, ve beni kurtaracak olan kahraman yoktu ortada. zaten, gerçek olamayacak kadar güzeldi her şey, fazla güzeldi. bilirsin, her güzelliğe bir gün pislik bulaşır. kirlenmesin istedim sevgimiz, ne varsa yaşanan burada bitsin. anlamsız gelecek belki bu yaptığım, anlamanı da beklemiyorum zaten. sevdim, dokundum, öldüm, öldürdüm ben sevgili. sonsuz sanallığında yaşadığımızı sandığımız yer yüzünde, sadece seni sevdim, bilsen de, bilmesen de...
yalandır yanlıştır.maskesi olmayan 2 yaratığın birbirlerine isimsiz oyunlar oynamasıdır.aşk fln hak getire hepsi palavradır.zira aşk bu kadar basit, emek verilmeden yaşancacak bişey değildir.klavye tuşlarına basmakla ne sevgi gösterilir, ne hissedilir.
